Φοροδιαφυγή: χαρακίρι, αλλά χωρίς τιμή και περηφάνεια...

Γράφει ο Δημήτρης ΤρικεριώτηςΤι απαντούσε η κοινωνία πριν σχεδόν ένα χρόνο σε μια έρευνα του Οικονομικού Επιμελητηρίου για τη φοροδιαφυγή; Ότι γενικά η ιδέα του να φοροδιαφεύγεις ή να μην το έχεις κάνει απλά επειδή δεν σου δόθηκε η ευκαιρία, αφορά τουλάχιστον έναν στους τέσσερεις πολίτες, και ότι ο ένας στους πέντε στον οποίο δόθηκε η ευκαιρία να φοροδιαφύγει το έκανε. Ποια όμως είναι η ιδεολογική, οικονομική και ηθική βάση αυτής της συμπεριφοράς του πολίτη και τουλάχιστον το 8% δεν αισθάνεται ηθική υποχρέωση να πληρώνει φόρους ενώ το 13,4% δεν το θεωρεί καν κλοπή;
Καταρχάς ο Έλληνας πολίτης δεν φοροδιαφεύγει στην Ευρώπη περισσότερο από όλους τους άλλους. Στην Ευρώπη των 27 για το 2011, στο μέσο ποσοστό παραοικονομίας που εκτιμάται 19,2% του....
ΑΕΠ (εύρος από 7,9% για την Αυστρία μέχρι 32,3% για την Βουλγαρία), η χώρα μας βρίσκεται στη 19η θέση με ποσοστό παραοικονομίας 24,3%. Αξίζει να τονιστεί ότι η παραοικονομία της Λεττονίας, της χώρας υπόδειγμα για τις μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με την Κριστίν Λαγκάρντ, η παραοικονομία εκτιμάται στο 26,5% του ΑΕΠ και επίσης σε χώρες όπως η Κύπρος, η Μάλτα, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία, εκτιμάται στο 26%, 25,8%, 21,2%, 19,4% και 19,2%, αντίστοιχα.
Αξίζει επίσης να παρεμβάλλουμε ένα σχόλιο για τη σχέση της παραοικονομίας και της οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη. Η Γερμανία που σηκώνει το λάβαρο της ηθικής για την πάταξη της φοροδιαφυγής βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση(7η θέση με 13,5% του ΑΕΠ ) σε σχέση με την 6η Ιρλανδία(12,5% του ΑΕΠ) και την 5η Γαλλία(11% του ΑΕΠ), χώρες που φαίνεται να τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τον υπερφλύαρο και υπερφύαλο τιμητή τους. Αλλά ας γυρίσουμε στο αρχικό μας ερώτημα.Τι ωθεί τον Έλληνα πολίτη να φοροδιαφεύγει;
Ο Α. Ανδριανόπουλος γράφει: «Για όσους δεν διέθεταν προσβάσεις στα κλειδιά που άνοιγαν τις πόρτες του δημοσίου η φοροδιαφυγή έγινε μοχλός αυτοπροστασίας. Από την ώρα που οι φόροι δεν πήγαιναν με σαφήνεια σε υποδομές για την βελτίωση κοινωνίας και οικονομίας, αυτοί που μόνιμα έφεραν το βάρος της καταβολής του ήταν φυσικό να ψάχνουν τρόπους αποφυγής. Το κράτος απομυζούσε την κοινωνία για να μοιράσει πόρους στους ημετέρους. Και οι υπόλοιποι πάσχιζαν να διασώσουν ότι μπορούσαν για την δική τους επιβίωση». Στο ίδιο πνεύμα ο Γ. Καισάριος κάνοντας το συνήγορο του «φορολογικού διαβόλου» γράφει: «... όλα αυτά τα παραμύθια περί φοροδιαφυγής, δεν είναι τίποτα άλλο από μια πλύση εγκέφαλου που κάνουν οι λαϊκίστικες δυνάμεις που απομυζούν το κράτος, με σκοπό να έχει λεφτά το κράτος, για να συνεχίσουν αυτοί να το απομυζούν, για να ζήσουμε εμείς πάμφτωχοι, ενώ αυτοί θα τρώνε αστακούς…»
Ο Ν. Ξυδάκης διευρύνοντας τον προβληματισμό γράφει: «Η ισονομία είναι η πρώτη ουσιώδης απώλεια σε αυτό τον πόλεμο. Προς αναπλήρωσιν της απωλεσθείσας ισονομίας οι ηττημένοι και εξαχρειωμένοι άρχοντες προσφέρουν και στους αδύναμους, που παρακολουθούν από κοντά άγρυπνοι και λαίμαργοι, τη δυνατότητα της μερικής ή καθολικής ανομίας, τη δυνατότη