Η ΔΗΜΑΡ, το άλμα και το κενό

Του Πέτρου Τρουπιώτη

Ο μεγάλος φόβος όλων όσων κάνουν ένα άλμα, είτε πραγματικό είτε θεωρητικό, ας το χαρακτηρίσουμε ετσι, είναι μήπως το άλμα δεν πτυχή και μείνουν στο κενό. Και για να μείνεις στο κενό δυο είναι οι λόγοι. Είτε να μην έχεις υπολογίσει καλά τα πράγματα και να μην μπορείς να καταφέρεις να φτάσεις στην απέναντι άκρη , να μην έχεις υπολογίσει δηλαδή τις δυνάμεις σου αλλά και τις συνθήκες , είτε στην μέση του άλματος να σταματήσεις να κινείσαι προς τα μπροστά και αν αρχίσεις να το σκάφτεσαι, να............. αναρωτιέσαι αν ο στόχος που έχεις βάλει είναι σωστός ή να θέλεις να επιστρέψει στο σημείο εκκίνησης σου. Και στις δυο περιπτώσεις, είναι βέβαιο ότι μένεις αιωρούμενος στο κενό και πέφτεις. Το ερώτημα από εκεί και πέρα είναι ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της πτώσης. Γιατί μπορει να είναι θανατηφόρο και μάλιστα ακαριαία, μπορει να είναι βαρύ τραύμα που θα οδηγήσει αργότερα και επώδυνα στον θάνατο, μπορει να είναι τραύμα που θα σε βάλει σε καραντίνα κάποιο καιρό, μπορεί όμως να είναι και επιπόλαιο τραύμα, αν μάλιστα μπορέσεις και …χτυπήσεις σε εμπόδια κατά την πορεία σου, όπως για παράδειγμα έγινε με πρώην γγ. Γραμματέα υπουργείου πριν μερικά χρόνια), τότε ίσως έχεις λίγα τραύματα. Τότε όμως,, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα γυρίσεις στην προηγούμενη κατασταση σου, τουλάχιστον σύντομα. Δυστυχώς, το να βρεθεί στο κενό, αν δεν εχει ήδη βρεθεί, κινδυνεύει η ΔΗΜΑΡ και ο κ Φώτης Κουβέλης. Γιατί είναι σαφές ότι ο πολιτικός χώρος που θέλει να εκφράσει το κομμα της Δημοκρατικής Αριστεράς, έκανε ένα μεγαλο άλμα στηρίζοντας την κυβερνηση. Και το έκανε προφανώς γιατί κάποιοι στο κομμα, χωρίς ιδεολογικές και άλλες αγκυλώσεις, διάβασαν σωστά τα δεδομένα, και είδαν ποια είναι η κατευθυνση που πρεπει να ακολουθήσει η χώρα Και αυτήν στήριξαν. Και είναι βέβαιο, ότι αν ακολουθούσαν την σωστή αυτή πορεία, χωρίς ναι μεν αλλά « για την ουρά του γαιδάρου», θα είχαν παρά πολλά να κερδίσουν στο άμεσο μέλλον .Και σε εκλογικό επίπεδο. Γιατί πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που το εγκατέλειψαν στις τελευταίες εκλογές, δεν μπορούν να ταυτισθούν με τις ακραίες πολλές φόρες και βαθιά λαϊκίστικες απόψεις του Σύριζα. Όμως στις προηγούμενες εκλογές ακόμα και η ΔΗΜΑΡ δεν τους έδωσε διέξοδο , με διαφορές παλινωδίες της. Τώρα όμως , με μια σταθεροποίηση της κατάστασης και βελτίωση του κλίματος , είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να προσελκύσει μεγαλο μέρος της μεσαίας τάξης που στήριζε το ΠΑΣΟΚ, αλλά κινήθηκε προς τον Σύριζα , μόνον και μόνον για να τιμωρήσει τον Γ Παπανδρέου και τους συν αυτω. Για να κερδίσει όμως την αξιοπιστία θα έπρεπε να είναι σταθερή στις απόψεις της. Να κάνει το άλμα δίνοντας όλη την φόρα και την δύναμη της και όχι στην μέση της διαδρομής να το ξανασκέφτεται Και μάλιστα με ορούς του 70…. Κάτι τέτοιο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αιώρηση και πτώση. Και για να αποφύγει την βαριά βλάβη , η ΔΗΜΑΡ μπορει ακόμα και τώρα να κάνει κάποιες κινήσεις. Για να είναι μέσα στο παιχνίδι, ως πρωταγωνιστής (εστω και τραυματισμένος), της νέας κεντροαριστεράς