Η εκπαίδευση δεν είναι video game.

 Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου

Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δείχνει μία περίεργη εμμονή με οτιδήποτε αφορά την ηλεκτρονική μορφή εκπαίδευσης. Έως τώρα έχουμε θεοποιήσει τους διαδραστικούς πίνακες, την ψηφιακή τάξη, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, την πληροφορική πριν ακόμα καλά καλά μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν και λίαν προσφάτως το ψηφιακό βιβλίο.
Σε επίπεδο πραγματικής τάξης εκπαιδευτικοί και μαθητές μετατρέπονται σε
γκατζετάκηδες αναλώνοντας πολύτιμο διδακτικό χρόνο, για να συνδέουν, να αποσυνδέουν και να επισκευάζουν μηχανήματα, να κατεβάζουν, αλλά και να δημιουργούν εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο με τις απλές μεθόδους θα χρειαζόταν πολύ λιγότερο χρόνο προετοιμασίας, θα ήταν πιο ουσιαστικό και ως εκ τούτου θα είχε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην μάθηση. Όλη μας η φαντασία και η ............δημιουργικότητα εξαντλείται στον χειρισμό ηλεκτρονικών προγραμμάτων. Οι δε μαθητές παραμένουν αποβλακωμένοι μπροστά σε μία οθόνη, του υπολογιστή ή του διαδραστικού, να χαζο
Keywords
Τυχαία Θέματα