Η «Κίνηση» του Μίκη

 Γράφει ο Θανάσης Νικολαίδης
ΤΑ’ δωσε όλα, τα πήρε όλα. Με τη μουσική του, απ’ την πολιτική (του). Απ’ τα βάθη…της ιστορίας ο Μίκης, αλλά χωρίς τις πληγές (πολλών) άλλων που μαρτύρησαν και παρέμειναν στη σκιά. Δεν τον τυράννησε εξόχως η Μακρόνησος, δεν τον κακομεταχειρίστηκε η Χούντα. Στη Ζάτουνα κρατούμενος; Ένα πιάνο στο «κελί» και παρτιτούρες, χρόνος άφθονος, απ’ έξω χωροφύλακες να τον «φυλάνε» και οι νότες του να χάνονται, πριν σμίξουν με τις μακρινές κραυγές δημοκρατών απ’ τη φάλαγγα στην Μπουμπουλίνας.ΚΙ όταν ο λαός αγκάλιασε την «χιλιάκριβη τη λευτεριά»; Ο Μίκης «διείδε» τον κίνδυνο για πισωγύρισμα στα…τανκς (όπως οι δικτάτορες διέγνωσαν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο») και φώναξε δυνατά αβαντζάροντας τον Καραμανλή και την παράταξή του: «Καραμανλής ή τανκς»! Έξω, λοιπόν, από ευθύνες και «έργα» της ΕΡΕ τα παλικάρια, με το....συγχωροχάρτι στο χέρι και με τον Μίκη στο πλευρό τους.
ΚΙ ύστερα; Έδωσε ο Μητσοτάκης τη μάχη του για να γίνει Πρωθυπουργός με την «αριστερά» στο τσεπάκ