Η Μαύρη Κηλίδα!

 Γράφει ο ΤυχαίοςΚατευθείαν στο θέμα: Η Ευρώπη απέδειξε καταφανώς ότι δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την κρίση χρέους. Βεβαίως, η Ελληνική Κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί ώστε να πεισθούμε για το αντίθετο. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Και είναι μπροστά μας. Ας δούμε τα ζητήματα αναλυτικά, ώστε να αποτιμήσουμε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα μακρυά από τις κυβερνητικές φανφαρολογίες:-Συμμετοχή ιδιωτών στην "Ευρωπαϊκή Λύση"Μόνο ως αστείο μπορεί να εκλάβει κανείς τις απόψεις περί "διεθνών κερδοσκόπων που θα αναγκαστούν να πληρώσουν". Η αθέτηση των όρων εκδόσεων των ελληνικών ομολόγων, έστω και μερικώς, δηλαδή η πρόκληση ζημίας, μικρής ή μεγάλης, σε ιδιώτες πιστωτές σημαίνει πως τόσο το Ελληνικό Κράτος όσο και το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα παραμένει εκτός αγορών για ικανό χρονικό διάστημα. Πρακτικά, ξεχνάμε κάθε........ ελπίδα για πιστωτική επέκταση, δανειοδότηση δηλαδή επιχειρήσεων και ιδιωτών αλλά και κάθε ελπίδα το κράτος να επανέλθει στις αγορές ώστε να αποκτήσει εκείνα τα κεφάλαια που θα του επέτρεπαν να ασκήσει οικονομική πολιτική εκτός της διαχειριστικής. Με μια λέξη περαιτέρω συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας με μεγαλύτερη ανεργία και ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Δυστυχώς, η Ευρώπη δεν απέτρεψε αυτόν τον κίνδυνο, ο οποίος είναι ορατός και υπαρκτός. Ας ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι τόσο τα δάνεια προς το δημόσιο όσο και οι μηχανισμοί στήριξης του τραπεζικού συστήματος επαρκούν μεν για την αποτροπή δυσμενέστερων καταστάσεων όμως δεν επαρκούν για να επαναφέρουν την οικονομία σε κατάσταση ανάπτυξης. Η ανάπτυξη χρηματοδοτείται από επενδύσεις και οι επενδύσεις από δάνεια. Τα κεφάλαια γι' αυτά τα παρέχουν οι αγορές από τις οποίες θα απέχουμε για καιρό.-Δεν τηρήθηκαν δύο βασικές προϋποθέσεις για τη βιωσιμότητα και την ισχύ της "Ευρωπαϊκής Λύσης": η αρχή της συνολικότητας, δηλαδή η δυνατότητα εφαρμογής της επιλεγείσας λύσης στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών  με πρόβλημα χρέους ορατό ή μελλοντικό και η αρχή της μη επαναληψιμότητας δηλαδή η διαβεβαιωμένη εφαρμογή της συγκεκριμένης λύσης άπαξ. Γιατί ήταν σημαντικό να τηρηθούν απαραίτητα αυτές οι αρχές; Για τη μεν αρχή της συνολικότητας, η Ευρώπη θα έπρεπε να καταλήξει σε τέτοια λύση που "αυτόματα" να ενεργοποιείται για κάθε χώρα που βρίσκεται ή θα βρεθεί σε ανάλογη θέση με την Ελλάδα, την Ιρλανδία ή την Πορτογαλία. Η διαμέριση των προβλημάτων και οι επί μέρους λύσεις - σημειώνουμε ότι η "ελληνική εκδοχή" μόνο περιλαμβάνει τη συμμετοχή ιδιωτών στο "πακέτο" - προκαλούν αμφιβολίες στις αγορές σχετικά με τη δυνατότητα της Ευρώπης να παράγει αντίστοιχες λύσεις και για τις "μεγάλες χώρες". Τις καθιστά ευάλωτες και επ' αυτού αναμένουμε τη συνέχεια των "επιθέσεων" στο ισπανικό και στο ιταλικό χρέος. Για την αρχή της μη επαναληψιμότητας, η Ευρώπη ουσιαστικά αναδιάρθρωσε το ελληνικό χρέος με τέτοιο τρόπο που κανείς δεν είναι απολύτως βέβαιος αν πλέον το χρέος αυτό είναι βιώσιμο και άρα μπορεί να επανεπενδύσει σ' αυτό και υπό τέτοιες προϋποθέσεις και εξαρτήσεις πο