Η μοίρα των εκλογών και οι μοιραίοι…

Του Δημήτρη Α.Γιαννακόπουλου
Η μοίρα των εκλογών είναι αυτή που επιχείρησα να αποφύγουμε - τόσοεγώ όσο και καμπόσοι άλλοι , οι οποίοι έντιμα και αγωνιστικά φώτισαν εγκαίρωςεπιμέρους πτυχές της ελληνικής κρίσης. Δυστυχώς οι μοιραίοι σαμπόταραν αντικειμενικώςτην πιθανότητα διαμόρφωσης ενός πολιτικού και λαϊκού μετώπου, το οποίο όχιαπλώς θα κατατρόπωνε τις λεγόμενες «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά θα....... αποτελούσετον πυρήνα (πηγή) πολιτικής αναδημιουργίας και οικονομικής (παραγωγικής)αναδιοργάνωσης της χώρας, με σοσιαλιστικές και βιοοικονομικές αρχές.

Η μοίρα των εκλογών, λοιπόν φίλοι, είναι να ικανοποιηθούν οιμοιραίοι εις βάρος του αντικειμενικού συμφέροντος των δύο τρίτων της κοινωνίαςκαι της Ελλάδας, με την έννοια των πολικών ισχύος ή απλώς της γεωπολιτικής. Μοιραίοιδεν είναι ασφαλώς αποκλειστικά οι καιροσκόποι, αλητήριοι του δικομματισμού καιτων παραφυάδων του που επέλεξαν την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς υποτέλειαςεντός της ΕΕ και εκτάκτου ανάγκης ( ΔΝΤ, μνημόνια, χρεοστάσιο) για ναδιαχειριστούν το δομικό πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνικοοικονομικής πολιτικήςπου οι ίδιοι υιοθέτησαν και υπηρέτησαν για πολλά χρόνια στο πλαίσιο τουμεταπολιτευτικού κράτους πατρωνίας, αλλά και όσοι εναντιώθηκαν σε αυτή τηνστρατηγική, δίχως εναλλακτική στρατηγική. Κόσμια το σημειώνω: στηνπραγματικότητα απέναντι στον σχέδιο καταστροφής των διαπλεκομένων - υπό τηναιγίδα του ΔΝΤ, της χρηματαγοράς και της γερμανικής κυβέρνησης - αναπτύχθηκεκαι εκφράστηκε ένας αριστεριστικός δονκιχωτισμός, ένας απολύτως ανεδαφικόςλενινισμός ή βρήκε έδαφος ο ακραίος δεξιός λαϊκισμός, ο νεοφασισμός και κάποιοι…σκελετοίαπό το ντουλάπι της ιστορίας.
Αυτό ακριβώς το πολιτικό μίγμα ορίζει και την μοίρα τωνεπικείμενων – πολύ καθυστερημένων εκλογών (!) – της πιο μοιραίας ίσως χώρας τηςΕΕ και του δυτικού συστήματος. Έγινε δηλαδή ακριβώς ότι φοβόμαστε και ότιεπιχειρήσαμε, με τις δυνάμεις που διαθέταμε και τον χρόνο που αφιερώσαμε, νααποφύγει η ελληνική κοινωνία. Τίποτε νέο και ελπιδοφόρο δεν προέκυψε από τηνκρίση, τουλάχιστον σε επίπεδο μακροπολιτικής. Οι γνωστοί αναμασούν τα γνωστάκαι τρομοκρατούν την κοινωνία με τα άγνωστα και τους «αγνώστους» - με ή χωρίςεισαγωγικά – ενώ ο λαός θα έπρεπε να ταράζεται (και ίσως πράγματι να ταράζεται)από τα γνωστά και τους γνωστούς που πλέον όσο και να τα/τους μασκαρέψειςπροεκλογικά, αποκρουστικές μορφές θα παραμείνουν (εισοδηματική πολιτική,απορρυθμισμένο κράτος και εκπαιδευτικό σύστημα, ανυπόληπτοι θεσμοί,δημοσιονομικό ξεχαρβάλωμα, παραγωγική διάλυση, κοινωνική παράλυση, ατομικήαπελπισία και αδιέξοδο κλπ, αλλά και προβεβλημένα πρόσωπα που συνδέθηκαν μεαπατηλές στάσεις, εκτιμήσεις, προβλέψεις, διακηρύξεις κλπ.).
Ότι και να βγει από την κάλπη, ικανοποίηση θα προσφέρειστους μοιραίους. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι εκτός από τις ηγεσίες των κόντρα στομνημόνιο δυνάμεων, θα ικανοποιηθούν και οι ηγεσίες εκείνες που χρησιμοποίησαντην συγκεκριμένη μορφή συντεταγμένης χρεοκοπίας που τους «προσφέρθηκε» για ναπερισωθούν οι ίδιοι κοινωνικώς και οι άνθ