Η ταπεινωτική κατάληξη ενός ιστορικού εγχειρήματος

Γράφει οΚαφενόβιοςΤοΠΑΣΟΚ "γιόρτασε" τα 37α γενέθλιά του, που μοιάζουν περισσότερο μεμνημόσυνο - του Μνημονίου και της κυβέρνησης. Απότην διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και την πίστη στις σοσιαλιστικές και τις πατριωτικέςαξίες κατέληξε να αποτελεί τον αυθεντικό εκφραστή του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού.Αντίνα μετασχηματίσει την ελληνική κοινωνία, μετασχηματίστηκε το ίδιο. Βυθισμένοστον φαύλο κύκλο του μνημονιακού μονόδρομου, ανίκανο να διαπραγματευτεί καιπρόθυμο να υποτάσσεται στην τρόικα, με την κοινωνική βάση του ναρευστοποιείται, ρίχνει σωσίβια συναίνεσης μήπως και εξασφαλίσει ρόλο μέσα στομετεκλογικό σκηνικό ανατροπών.ΤοΠΑΣΟΚ του 2011 προφανώς δεν έχει .....καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ του 1974. Μόνον ο τίτλος, ο …ήλιος και το επίθετο τουαρχηγού θυμίζουν τις παλιές εποχές. Κιάλλες φορές στο παρελθόν αντιμετώπισε εσωτερικές κρίσεις, είχε απώλειες,απειλήθηκε η συνοχή του, ωστόσο πρώτη φορά από την ίδρυση του απαξιώνεται, λόγωτης πολιτικής που εφαρμόζει. Οιψηφοφόροι το εγκαταλείπουν μαζικά. Ηταπεινωτική κατάληξη ενός ιστορικού εγχειρήματος, που ξεκίνησε με λαμπρέςπροοπτικές και κατέληξε στον «εγκλωβισμό» του ΔΝΤ και της ΕΚΤ (στον ενδοτισμό,στον νεο-οθωμανισμό, στην υποτέλεια), στην υλοποίηση του οικονομικού δόγματος:“Σοκ και δέος”.