Και τώρα τι κάνουμε;

Γράφει ο Γιώργος ΧαρίσηςΧρόνια τώρα, πολλοί από μας έλεγαν ότι δενγίνεται να βελτιωθεί τη θέση σου αν δεν αγωνίζεσαι.Ότι δεν γίνεται να αγωνίζεσαι και να μην απεργείς. Ότι δεν φτάνει μόνο νααπεργείς, πρέπει και να συμμετέχειςενεργά στις κινητοποιήσεις, τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις.Εμείςτα λέγαμε εμείς τα ακούγαμε…., και στις διαδηλώσεις λίγο πολύ συμμετείχαν και συμμετέχουν πάνταοι ίδιοι…Λέγαμε, πριν ακόμη την εφαρμογή τουμνημονίου, ότι θα δούμε πράγματα που πρινδεν μπορούσαμε να τα φανταστούμε. Ήρθαν μειώσεις αποδοχών, ήρθανπερισσότερες μειώσεις αποδοχών, καταργήθηκαν εργασιακά και ασφαλιστικάδικαιώματα μέσα σε μια νύχτα.Μέχρι και την τελευταία στιγμή, κάποιοιπίστευαν ότι με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου θα ενισχυθούν οι......χαμηλόμισθοι στο δημόσιο σε βάρος των «υψηλόμισθων». Βαυκαλίζονταν με ψεύτικες ελπίδες και προσμονές.Σήμερα μπήκε στη ζωή μας η εργασιακή εφεδρεία. Ποιοι προηγούνται; Οισυμβασιούχοι; Οι αορίστου χρόνου; Οι μόνιμοι; Οι γυναίκες με ανήλικα; Όσοι έχουνώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα;…. και τελειωμό δεν έχει.Ανόμως σκεφτόμαστε έτσι τότε θα κινδυνεύουν όλοι με απόλυση!!!Πολλοί δεν συμμετέχουν στις απεργίες γιατί,λένε, με μια 24ωρη δεν γίνεται τίποτα και ότι πρέπει να πάμε σε απεργία διαρκείας. Ή να μην απεργούμε γιατί χάνουμεμεροκάματα, αλλά να πάμε σε άλλες μορφέςπάλης. Προχωράμε σε άλλες μορφές όπως: καταλήψειςδημαρχείων και άλλων χώρων δουλειάς, απογευματινά συλλαλητήρια καιμηχανοκίνητες πορείες και πάλι οισυμμετέχοντες είναι οι συνήθεις ύποπτοι.Ποιοςφταίει γι’ αυτό; Έχουμεέτοιμη την απάντηση: Συνήθως φταίει κάποιος άλλος. Ο εργαζόμενος ρίχνει τιςευθύνες στο σωματείο, η Ομοσπονδία στην ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ. Οι κάτω λένε ότι φταίνε οι πάνω, γιατί είναι πουλημένοι και οι πάνω λένε ότι φταίνε οι κάτω πουδεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.Καιτο κακό είναι όλοι, απ’ τη σκοπιά τους έχουν λίγο-πολύ δίκιο!!!Δυστυχώς αυτό που υπάρχει το φτιάξαμε εμείς. Έχουμε τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές που εμείς οι ίδιοιψηφίζουμε, έχουμε τις κυβερνήσεις που με την ψήφο μας εκλέξαμε.Θέλαμενα είμαστε θεατές. Ναλύνουν κάποιοι άλλοι τα προβλήματά μας. Να βάζουμε τις πιτζάμες και τιςπαντόφλες μετά τη δουλειά και να παρακολουθούμε από τους καναπέδες τα σίριαλστην ΤV.Ξαφνικά έρχονται τα πάνω κάτω και εμείς παρακολουθούμε με αμηχανία. Τα προβλήματά μας δεν θα τα λύσει ο απόμηχανής θεός. Τέτοιος πλέον δεν υπάρχει ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.Καιτώρα τι κάνουμε; Γιατί είναιβέβαιο ότι κάτι πρέπει να κάνουμε.Να κάνουμε αυτό που δεν κάναμε για χρόνια.ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Μπορούμε να το πετύχουμε; ΝΑΙ, αν το θέλουμε. Θα το κάνουμε όμωςκαι εμείς και όχι κάποιοι άλλοι.Θέλουμεπολιτική απεργία διαρκείας και δεν το θέλουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες τωνσυνδικάτων; Μπορεί ναγίνει!!! Αρκεί από αύριο να γίνουν γενικέςσυνελεύσεις παντού. Παντού όπου υπάρχει σωματείο, σύλλογος, εργαζόμενοι.Αποφασίζουμε και μετατρέπουμε τη γενική απεργία στις 19 Οκτώβρη σε γενική πολιτικήαπεργία διαρκείας με αιτήματα: Ανατροπήτης κυβέρνησης