ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΟΣΗΜΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Του Μάνδαλου Παναγιώτη.
Ο τελευταίος πόλεμος μεταξύ ημών και Τρόικας ανέκυψε και γιατα φάρμακα. Βέβαια το ερώτημα απελπιστικά οδυνηρό και θα ταλανίζει για πολύ τηνκοινωνία. Τα γενόσημα φάρμακα δηλ. φάρμακα με την ίδια φαρμακευτική ουσία αλλάαπό κάποια άλλη εταιρεία όχι επώνυμη που κοστίζουν λιγότερο, π.χ το depon, το panadol, το lomnarid έχουν την ουσία παρακεταμόλη σαν δραστική ουσία, αλλά είναιαπό διαφορετικές εταιρίες. Βέβαια οι .........φαρμακευτικές εταιρείες κερδίζουν πολλάχρήματα με την αποκλειστικότητα τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας ενός φαρμάκουκαι μετά λόγω επωνυμίας. Αυτό τις καθιστά κοστοβόρες ως προς την αγορά τωνσκευασμάτων τους που τις περισσότερες φορές μπορούμε να πούμε ότι υπερκοστολογούνται κιόλας. Βέβαια η ποιότητατου φαρμάκου είναι πιστοποιημένη και σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρτ. Από τηνάλλη και Ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες είναι στο εμπόριο παρέχοντας υψηλήςποιότητας φάρμακα. Και φυσικά παρέχοντας και θέσεις εργασίας σε Έλληνες πολίτεςσε αυτές τις άγριες ημέρες όπου η εύρεση εργασίας είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Ταγενόσημα φάρμακα μπορεί να προέρχονται και από τρίτες χώρες Κίνα, Ινδία κλπ,από εταιρίες χαμηλού κόστους όπου μετά την περίοδο αποκλειστικότητας παράγουντο ίδιο προϊόν. Βέβαια το έργο το είδαμε και με την αγροτική και κτηνοτροφικήπαραγωγή. Η αγρανάπαυση μας έφερε σκόρδα Κίνας, πατάτες Αιγύπτου, βρεφικά γάλαταμε επικίνδυνες τοξικές ουσίες, χαρτί υγείας με αρκετά επιμολυντικά στοιχεία κλπ. και άλλα προϊόντα που καθημερινά ακούμε γιατην κακή ποιότητα τους. Και τότε το κόλπο με τις πολυεθνικές ήταν θα σαςφέρουμε προϊόντα που κοστίζουν λιγότερο αλλά δυστυχώς στο τέλος μας κοστίζουνπολύ περισσότερο γιατί τουλάχιστον στην Ελλάδα υπερκοστολογούνται και οιπολυεθνικές κερδίζουν εκατομ. ευρώ σε βάρος του πορτοφολιού μας της ποιότητας καιτης υγείας μας. Για τα φάρμακα η δαπάνη μεγάλη. Και φυσικά η ρέμουλα μέχρι τώραανεξέλεγκτη. Μήπως θα πρέπει να παρθούν μέτρα ως προς το κόστος που πουλάνε οιπολυεθνικές και την υπερκοστολόγηση και όχι ως προς την ποιότητα; Μήπως πάλιπέσουμε στην ίδια παγίδα, κλείσουν και ο τελευταίες εναπομείναντες Ελληνικέςφαρμακοβιομηχανίες και βρεθούνε και άλλοι άνεργοι όπου θα πάμε στο γνωστό, ότιδεν παράγουμε τίποτα και άρα πρέπει να κατεβάσουμε και άλλο τα μεροκάματα;. Έναμέτρο είναι να τεθεί πλαφόν στην τιμή πώλησης του φαρμάκου στην ελεύθερη αγοράμε το κόστος από τα ταμεία και όχι μόνο για τα φάρμακα αλλά και για όλες τιςπρομήθειες των νοσοκομείων και λοιπών ασφαλιστικών ταμείων. Ένα άλλο είναι αφούγράφονται ορισμένα φάρμακα να διατίθενται και σε ποιο καλή τιμή από ότι στοεμπόριο κλπ. Νομίζω ότι αν πάμε πάλι στην ποιότητα θα έχουμε τα ίδιααποτελέσματα που ήδη δοκιμάζουμε. Και φυσικά όταν μιλάμε για φάρμακα καιδημόσια υγεία έχουμε και την επικινδυνότητα της υγείας, που ήδη είναιδοκιμασμένη, του ασθενούς. Στο κάτω-κάτω δεν έγινε ποτέ λόγος για τα δις από τααποθεματικά των ταμείων που χάθηκαν από τα σκάνδαλά του χρηματιστηρίου, τωνομολόγων, των απλήρωτων υποχρεώσεων ιδιωτών και δημοσίου προς τουςα