Καινούριους, τυχαίους και…άψητους

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΝΑΙ η ώρα τουπολίτη-οπαδού. Απέναντί του τα τσακάλια της πολιτικής. Τρέχουν από κόμμα σεκόμμα μη μείνουν άστεγοι ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον ψηφοφόρο-οπαδό. Θα’ ναιο ίδιος του παρελθόντος; Θα’ χει αλλάξει «συνήθειες» και μας τρώει το σκοτάδι; ΕΧΕΙ τις ευθύνες του οπολίτης-ψηφοφόρος-οπαδός, οφείλει να συντηρεί και τις μνήμες του. Κι αν βλέπειτους πολιτικούς να τρέχουν, δεν το κάνουν για πάρτη του ή για την Ελλάδα. Τονεαυτό τους νοιάζονται και, όταν βλέπουν το αύριο μαύρο, προωθούν τα ........παιδιάτους. Για να υπάρξει συνέχεια του ονόματος στο πάνθεο και των θεσμοθετημένωνπρονομίων. Γι αυτά «αγωνίστηκε» και κανένας δεν του τα παίρνει μονομιάς. Κι ανκάτι στερήθηκε από μισθό γιατί ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες, να δεις που θα ταξαναπάρει σιωπηρά, μόλις…φέξει και γεμίσουν(!;) τα ταμεία. Και, βέβαια, ταμεγάλα, σοβαρά και δαπανηρά (για’ μας) προνόμιά τους παραμένουν ανελαστικά.Κόντρα στο φιλότιμο του μέσου έλληνα, που παρακολουθεί απορημένος το πάθος τουςγια βόλεμα και την επιμονή τους να μας «κυβερνούν».
Ο,ΤΙ είχαμε να πούμε το’ παμεγια τον παραπάνω κόσμο των προνομίων-καιρός για τις ευθύνες του πολίτη.Λιγόστεψαν οι οπαδοί, αλλά δεν μας έλειψαν οι «ιδεολόγοι» ανάκατοι μεκομματόσκυλα. Και γίνονται μπροστάρηδες, προεκλογικά, άνθρωποι που «τρώνε απόμέσα». Απ’ το Κόμμα που δανείζεται και του σβήνουν τα χρέη και τους τόκους.Χωρίς λογαριασμό πού πήγαν τα λεφτά. Χωρίς ονόματα που τα διαχειρίστηκαν καιλίστες εκείνων που τσέπωσαν το…περίσσευμα. ΕΧΟΥΝ την ευθύνη τους οιοπαδοί πίσω απ’ τους πολιτικούς. Δίνουν συγχωροχάρτι σ’ αυτούς που τουςμούντζωναν στη βουλή και στις παρελάσεις. Αυτοαναιρείται ο πονηρός ρωμιός όταντη «στήνει» έξω απ’ το κονάκι του βουλευτή ποντάροντας ακόμα(!) για διορισμόκαι βόλεμα. Είναι η ανορθογραφία στην κοινή διακήρυξη για συμμόρφωση τωνεθνοπατέρων μας, μουντζούρα στην εικόνα της λαοθάλασσας με κραυγές και με τιςυψωμένες γροθιές.ΜΕ την κλασική στάση καισυμπεριφορά των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς, δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν οιτελευταίοι τακτική και «συνήθειες». Και ποια είναι η λύση; Τι θα τρόμαζε και θατρομοκρατούσε τους υποψηφίους που τρέχουν για την ψήφο και δεν έτρεξαν για τηνΕλλάδα; Η μη επανεκλογή τους. Η προοπτική της αντικατάστασής τους από άλλους,καινούριους, τυχαίους και…άψητους. Χωρίς «γνωριμίες», δεσμούς και έξω απ’ τοσινάφι. Θα’ ναι καλύτεροι.