Μέχρι το τέρμα

Γράφει ένας Απλός Ανθρωπος

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι μέσα στους παγετώνες της Εποχής των Αλαζόνων. Στέκονταιόλοι σε μια στάση λεωφορείου κι ας γνωρίζουν ότι η γραμμή«Ελπίδα-Όνειρο» έχει καταργηθεί προ πολλού. Έχουν την περίεργη εμμονήνα βγαίνουν από το σπίτι τους και να μην κρατούν ποτέ ομπρέλα ακόμα καιαν το σύστημα βρέχει τόσο άδικο που σε τρυπάει μέχρι το μεδούλι. Πάνταστην μια τους τσέπη έχουν το εισιτήριο, που χρόνια ένας εισπράκτοραςτης Εντιμότητας δεν βρέθηκε να τους το ακυρώσει.
Όλοιστην ίδια στάση χωρίς υπόστεγο στέκονται αμίλητοι κοιτώντας ταλεωφορεία άλλων γραμμών να περνούν κάθε λεπτό αιώνες τώρα. Η γραμμή πουέχει την περισσότερη κινητικότητα είναι η «Κατάφαση-Λησμονιά». Όλα ταλεωφορεία της, από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί, είναι ασφυκτικά γεμάτααπό πλάσματα που έχουν πάντα τα ρούχα τους στεγνά, όσο άδικο κι ανβρέχει, ενώ το πρόσωπό τους δεν έχει ούτε μία ρυτίδα. Μόνο τα μάτιατους που κοιτούν έξω από τα χνωτισμένα παράθυρα έχουν την θαμπάδα τωννεκρών βλεμμάτ