Να φοβάστε την επανάσταση της μεσαίας τάξης

 Γράφει ο Γιώργος ΑλοίμονοςΕίναι εντυπωσιακό όταν διαβάζει κανείς στην εφημερίδα, «φωνή του βαθέως κράτους του οικονομικού καταστημένου», τους Financial Times, ή για συντομία FT να επικαλούνται ότι η επόμενη μεγάλη- και ενδεχομένως «τρομακτική» -επανάσταση που θα πρέπει να φοβούνται οι ηγέτες όλου του κόσμου είναι η επανάσταση της μεσαίας τάξης.Όσο και αν ακούγεται περίεργο, όσο και αν κάποιοι αναφέρονται συνεχώς στη μεσαία τάξη,  δεν είναι σαφές τι περιγράφουμε με αυτό τον απλό, αλλά συνάμα βαρύγδουπο τίτλο. Έτσι όπως το καταλαβαίνω εγώ, μεσαία τάξη είμαστε όλοι αυτοί που μπλοκαριστήκαμε σε δρόμο στις...... πρόσφατες «δράσεις» των επαγγελματιών αυτοκινητιστών, που δεν κατανοήσαμε γιατί πρέπει κάποιοι να κάνουν «Καμπούλ» την Αθήνα εν μέσω τουριστικής περιόδου και, γενικά, αυτή η πραγματικά σιωπηλή πλειοψηφία που ενώ βλέπει την κόλαση δεν έχει αντιδράσει – ακόμη. Είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν με βασικό στόχο να καλυτερεύουν την ποιότητα ζωής τους.Όπως επισημαίνει ο δημοσιογράφος John Paul Rathbone, μετά τα φιλοσοφήματα για την πάλη και σύγκρουση των πολιτισμών, όπως αυτή περιγράφηκε από τον Samuel Huntington το 1993 και αφορούσε την μεταψυχροπολεμική εποχή, βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα πραγματικότητα. Στο τώρα, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Οι ιδεολογίες έχουν αντικατασταθεί, εν πολλοίς, από την ανάγκη ρεαλιστικών προτάσεων για το πώς το κακό δεν θα γίνει χειρότερο και το πώς η επιβίωση δεν θα είναι σαν την μοναξιά του ακροβάτη.Τα παγκόσμια διεθνή γεγονότα φαίνεται να επιβεβαιώνουν την «πάλη των πολιτισμών και των θρησκειών, κυρίως δια μέσω της παγκόσμιας τρομοκρατίας, αλλά και της εθνοτικής και εθνικιστικής βίας, που – αν και σε ύφεση παραμένει παράγοντας αποσταθεροποίησης και παρανόησης εις βάρος των πολλών. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της «παγκοσμιοποίησης της φτώχειας» που επιβάλλουν οι αγορές κάποιες φορές, εξαιτίας της άναρχης, και χωρίς κανόνες λειτουργίας τους. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι που παλαιότερα, ακόμα και οι πιο ακραίοι φιλελεύθεροι, μιλούσαν για την ανάγκη «ελέγχου του παιχνιδιού», δηλαδή κανόνων της αγοράς. Η έλλειψη κανόνων αφήνει εκτεθειμένη την κοινωνία και αφοπλίζει τη μεσαία τάξη που πασχίζει να επιβιώσει, να διαπρέψει και, σε πολλές περιπτώσεις, να αντέξει.Και για αυτό επισημαίνεται  από τον Ναιμ, ότι σε λίγο, ενδεχομένως πολύ σύντομα, η ισορροπία ή το αντίθετο της, θα επέλθει από την παγκόσμια μεσαία τάξη. Υφίσταται μεσαία παγκόσμια τάξη; Φαίνεται ότι ναι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει ομοιομορφία. Όμως, φαίνεται ότι η μεσαία τάξη έχει κοινά χαρακτηριστικά: είναι φιλήσυχη, πληρώνει τους φόρους της και αισθάνεται αδικημένη κάθε φορά που μικρο-συμφέροντα αλλοιώνουν την κοινωνική ισορροπία.Αλλοίωση δεν σημαίνει μόνο εντάσεις, αλλά και συνεχή «φτωχοποίηση», κάτι που συμβαίνει και στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αποτέλεσμα της «φτωχοποιήσης» είναι η αναζήτηση της ασφάλειας σε ακραίες, κλειστοφοβικές ιδεολογικού τύπου λύσεις, όπως το υπερσυντηρητικό Tea Party. Και σ