Ο αντιλαϊκός λαϊκισμός σαρώνει μια «λάθος» χώρα

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Στην σημερινή Ελλάδα διακρίνουμε τρεις μορφές λαϊκισμού που προφασίζονται ότι κάνουν πολιτική ή πράγματι κάνουν πολιτική: τον παραδοσιακό λαϊκισμό της αριστεράς, τον ακροδεξιό/ρατσιστικό λαϊκισμό και τον αντιλαϊκό λαϊκισμό. Οι δύο πρώτοι είναι τα απομεινάρια μιας ιστορικής εποχής που παρέρχεται, δίχως να μας ρωτήσει και να....... ενδιαφερθεί για την συναίνεσή μας. Ο τελευταίος είναι το τραγικό σύμπτωμα της επικράτησης αυτών που πασχίζουν να ορίσουν μια νέα τάξη πραγμάτων, όπου το υποκείμενο δεν θα διαχωρίζεται από το αντικείμενο, αλλά το πρώτο θα αναπαρίσταται με την μορφή του δεύτερου, η κοινωνία επίσης δεν θα διαχωρίζεται από την αγορά, το αρσενικό από το θηλυκό, ενώ η γνώση παύει να ορίζεται ως εξέλιξη της σχέσης εργασίας-ζωής-γλώσσας. Οι αντιλαϊκοί λαϊκιστές ορίζουν το κοινωνικό και την κοινωνικοποίηση ως «Learning by Numbers»: ο αριθμός παύει να αναπαριστά αξίες και να εκφράζει σχέσεις που ορίζουν οντολογικά συναρτήσεις, ή να δείχνει διαφορές, τάσεις, να βοηθά στην ποιοτική αξιολόγηση κλπ., αλλά μετατρέπεται σε κανόνα δικαίου, ενώ αποκτά υπέρτατα κανονιστικά χαρακτηριστικά.
Τώρα πια ο αντιλαϊκός λαϊκισμός με το «Learning by Numbers» ορίζει το ορθό και το λάθος έξω από το πλαίσιο κάθε κουλτούρας, έξω από την κοινωνικοοικονομική δομή, έξω από την σχέση εργασία-τεχνολογία-κεφάλαιο, τάχαμου έξω από την έννοια του συμφέροντος και ασφαλώς κάνοντας πως αγνοεί την ιστορία ως διαπάλη για την ηγεμονία, την κάρπωση, την κυριαρχία, την εκμετάλλευση, την ελευθερία, την χειραφέτηση, την ισότητα κλπ. Ο αντιλαϊκός λαϊκισμός δεν ξέρει τι σημαίνει πολιτικά «δεξιά» και «αριστερά», ούτε τον ενδιαφέρει να μάθει, εκφράζει τη «νέα επιστήμη» όλων των επιστημών, αδιαφορώντας για την αρχαιολογία τους και την γενεαλογία τους. Άλλοτε εμφανίζεται ως αγοραίος οικονομισμός (:όλα είναι αγορά), άλλοτε ως νεοφιλελευθερισμός και άλλοτε ως ρεαλισμός στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, της ΕΕ, του νέου κόσμου, όπου το παράδειγμα της ισχυρότερης οικονομίας θα επιβάλει τους όρους ζωής στον πλανήτη, στην πραγματικότητα υπέρ των συμφερόντων αυτού του παραδείγματος και όχι υπέρ της μετατροπής του κόσμου σε αυτό το παράδειγμα – στο βαθμό που δεν έχουν αντίρρηση άλλης μορφής ισχυρά παραδείγματα ιμπεριαλισμού! «Ο κόσμος είναι επίπεδος» σου λένε οι αντιλαϊκοί λαϊκιστές και διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις της τελικής σύγκρουσης (λύσης) για την παγκόσμια διακυβέρνηση των χρηματιστών/τραπεζιτών που δήθεν θα προσφέρουν αρμονικές σχέσεις στον κόσμο επιβάλλοντας μια κοινή λογική σε όλο τον πλανήτη, μια κοινή κουλτούρα και ένα κοινό νόμισμα σε ένα κοινό οικονομικό, νομοθετικό, δικανικό και διοικητικό περιβάλλον. Έτσι θα επιβληθεί η ειρήνη, σου λένε, θα σταματήσουν οι εθνικιστικοί και κοινωνικοί ανταγωνισμοί, θα γλιτώσουμε από την μάστιγα της ντεμοντέ πάλης των τάξεων και από την κατάρα του μαρξισμού! Με το «Learning by Numbers» κάθε σημαίνον θα αποκτήσει ένα κοινό σημαινόμενο για ολόκληρη την υφήλιο και επιτέλους τα πράγματα θα μπουν σε μια τάξη. Μια