Ο Βενιζέλος άνοιξε 3 μέτωπα – Μπορεί να γυρίζεις το παιχνίδι;

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Το σύνθημα που φώναξαν μερικοί νεολαίοι στη Συνδιάσκεψη του κόμματος, «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό», ακούστηκε σαν ανέκδοτο. Στην αίθουσα βρισκόταν μόνο ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ και ούτε ενωμένο ήταν........
ούτε δυνατό. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερα ΠΑΣΟΚ:
το επίσημο που στις δημοσκοπήσεις παίρνει μονοψήφια ποσοστά,το ΠΑΣΟΚ που με άλλη επωνυμία θα διεκδικήσει την ψήφο του λαού [αναφερόμαστε στο κόμμα που θα συγκροτήσουν η Λούκα Κατσέλη και ο Χάρης Καστανίδης],το ΠΑΣΟΚ που έχει μετακινηθεί στην Αριστερά [κυρίως στο κόμμα του Φώτη Κουβέλη] καιτο ΠΑΣΟΚ που στα γκάλοπ δηλώνει αναποφάσιστο.Αν προσθέσουμε και ένα μικρό αλλά κρίσιμο τμήμα των ψηφοφόρων του 2009, που έχουν αποφασίσει να πριμοδοτήσουν τη Ν.Δ-πρόκειται για το οπορτουνιστικό κομμάτι του εκλογικού σώματος που πηγαίνει πάντοτε με το φαβορί- τότε θα έχουμε την πλήρη εικόνα της αποσύνθεσης της Σοσιαλδημοκρατικής παράταξης. Η νέα ηγεσία οφείλει να σταθμίσει την κατάσταση και να διαλέξει πού θα χτυπήσει προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να μη διασυρθεί στις κάλπες.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αν κρίνουμε από τις τελευταίες ομιλίες του, φαίνεται ότι θα ανοίξει τρία μέτωπα. Το πρώτο αφορά τους αναποφάσιστους. Στην κατηγορία αυτή συνωθούνται οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ του 2009. Περίπου 70% απ’ αυτούς που λένε ότι δεν ξέρουν τι θα ψηφίσουν στις εκλογές προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Το είχαν στηρίξει το 2007 και το 2009, αλλά σήμερα είναι δυσαρεστημένοι εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόστηκε τη διετία 2009-2011. Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν εγκαταλείψει οριστικώς τις τάξεις του κινήματος δίνει μια ευκαιρία στη νέα ηγεσία να προσπαθήσει να τους δελεάσει για να επιστρέψουν. Δεν μπορεί, όμως, να κερδίσει το στοίχημα με νεφελώδεις διακηρύξεις και γενικόλογες υποσχέσεις. Αυτός ο κόσμος απαιτεί αυτοκριτική, αναγνώριση λαθών, τιμωρία των υπευθύνων, ειλικρίνεια και προοπτική. Μέχρι τώρα όλα αυτά είναι ζητούμενα.
Το δεύτερο μέτωπο αφορά τους διαγραμμένους που θα δοκιμάσουν την τύχη τους στον εκλογικό στίβο. Το βασικό μειονέκτημα του νέου σχήματος είναι ότι αποτελείται από στελέχη που, για μεγάλο χρονικό διάστημα, υποστήριξαν την κεντρική γραμμή της κυβέρνησης Παπανδρέου, ψήφισαν τα Μνημόνια, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και όλα τα επαχθή μέτρα. Η όψιμη αντιμνημονιακή τους θέση είναι ευάλωτη στην υποψία της σκοπιμότητας και της προώθησης προσωπικών στρατηγικών. Εις βάρος του είναι και η παράδοση. Ανάλογα εγχειρήματα στο παρελθόν απέτυχαν να μακροημερεύσουν [το Ε.Σ.Κ του Γ. Αρσένη, το Ε.Ρ.Κ του Α. Τρίτση, το ΔΗΚΚΙ του Δ. Τσοβόλα].
Το τρίτο μέτωπο αφορά τη «Δημοκρατική Αριστερά». Η δημοσκοπική απογείωσή της οφείλεται στο γεγονός ότι για πολλά στελέχη και οπαδούς του ΠΑΣΟΚ η ΔΗΜ.ΑΡ είναι το νέο σύγχρονο Κεντροαριστερό κόμμα ή, για να το πούμε διαφορετικά, είναι το μοντέρνο, μετα-εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Έτσι εξηγούνται οι επιθέσεις φιλίας των Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου προς τον κ. Κουβέλη, προκειμένου να δεσμευτεί για κυβερνήσεις συνεργασίας με προοδευτικό πρόσημο, καθώς