Οι «ασυμβίβαστοι» συμβιβασμένοι

Γράφει ο Γιάννης Πανούσης Ο πραγματικός, radical δάσκαλος ζει από τα ερωτήματα κι όχι μόνον από τις απαντήσειςΕλιζ.Πολλάτου, κάθε μέρα της ζωής μας.1)      Σε γενικές γραμμές οι (εκάστοτε) υπουργοί Παιδείας θέλουν να «παίζουν» (εκμεταλλευόμενοι τα καθηγητικά δίκτυα) με τα ΑΕΙ ή και να εμπαίζουν τα όνειρα της νέας γενιάς (για μια υψηλού επιπέδου μόρφωση).Σε γενικές γραμμές οι (εκάστοτε) Πρυτάνεις θεωρούν τα Πανεπιστήμια «τους» ως ιδιόκτητα ιδρύματα και τους φοιτητές ως πολιορκητικούς κριούς κατά του Κράτους (εξ ού και οι δηλώσεις περί casus belli).Σε ειδικές γραμμές τα Κόμματα, στρατολογούν στελέχη και οπαδούς από τις φοιτητικές παρατάξεις και αποκτούν επιστημονικές.......συγκαλύψεις από τα μέλη του διδακτικού- ερευνητικού προσωπικού.Σε ειδικές γραμμές η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν αρέσκεται στις αλλαγές, καθώς το καθηγητικό κατεστημένο έχει διαμορφώσει ένα σύμ-πλεγμα συμφερόντων που δεν αντέχει τα θεσμικά ταρακουνήματα.2)      Ο Ν.1268/82 αντικατέστησε ύστερα από 50 χρόνια το Ν. 5343/32. Το νέο σχέδιο νόμου καλείται να αντικαταστήσει το νόμο του ’82 ύστερα από 30 περίπου χρόνια. Ο διαδρομών χρόνος δεν κάνει τη διαφορά, καθώς η παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες, η ευρωπαϊκή ένωση έχουν επιταχύνει την ανάγκη για αλλαγές.Η βασική διαφορά συνίσταται στο ότι η αλλαγή του 1982 (οκτώ χρόνια από τη Μεταπολίτευση του 1974) είχε ως προμετωπίδα τη δημοκρατική συμμετοχή, το σπάσιμο των συντηρητικών δομών και αντιλήψεων, την ανάδειξη νέων επιστημόνων, ενώ η επικείμενη μεταρρύθμιση στοχεύει κυρίως στον ακαδημαϊσμό και την επιχειρησιακή παραγωγικότητα.3)      Για να υπάρξει εποικοδομητικός διάλογος ανάμεσα στα μέρη (Κυβέρνηση – Πανεπιστήμιο/ Πρύτανεις) πρέπει να βρεθεί κοινή γλώσσα συνεννόησης αφού η κάθε πλευρά χρησιμοποιεί (ή ερμηνεύει) τους όρους κατά το δοκούν. Μας χρειάζονται, λοιπόν, κάποια προαπαιτούμενα:- Τί εννοούν (οι Πανεπιστημιακοί) όταν υποστηρίζουν το «δημοκρατικό Πανεπιστήμιο»; Την υπάρχουσα κατάσταση που δεν μπορούν να ελέγξουν ή την ιδεατή που δεν επιθυμούν (διότι η λογοδοσία θα είναι συνεχής);- Τί εννοεί (το Υπουργείο) αποτελεσματικό Πανεπιστήμιο; Χωρίς δημοκρατικό/ κοινωνικό έλεγχο από τους διδάσκοντες και τους διδασκόμενους και με μοναδικό κριτήριο τα λογιστικά κριτήρια; – Τί εννοεί «χρηστή διοίκηση» από τα μέσα (όταν γνωρίζουν με ποιους οικογενειακούς και πελατειακούς συσχετισμούς εκλέγονται οι αξιωματούχοι);- Τί εννοεί «ικανοί διαχειριστές» από τα έξω (υπάρχει κάποιο αντικειμενικό μετρήσιμο στοιχείο ότι οι έλληνες της ακαδημαϊκής διασποράς είναι περισσότερο έντιμοι και αδιάφθοροι);- Τί εννοούν αξιοκρατικές εκλογές (όταν το σύστημα αυτό-αναπαράγεται και οι ιατρικές σχολές παραδίδονται από γονιό σε παιδί μέσω ελέγχου DNA) ;- Tί εννοεί «βολεμένοι» καθηγητές (όταν πολλοί ερευνητές είναι διεθνώς προβεβλημένοι και τιμούν την Ελλάδα – περισσότερο από τους πολιτικούς – στο εξωτερικό);- Τί εννοούν «άσυλο» όταν φοβούνται να πουν μια λέξη παραπάνω μήπως παρεξηγηθούν από τις δυναμικές μειοψηφίες;- Τί εννοεί «κατοχυρώνε