Οι καντρίλιες του Κουβέλη

Γράφει ο Κώστας Ρεσβάνης

Αναρωτιέμαι τις τελευταίες ημέρες αν μετά τις πρόσφατες εκλογές ό Φώτης Κουβέλης και το επιτελείο του έσκυψαν με σοβαρότητα να αναλύσουν τα αποτελέσματα, να δουν δηλαδή ποιοι τους ψήφισαν και γιατί. Δεν διέθεταν δα κάποιο κομματικό στρατό. Ποιοι ήταν αυτοί που είπαν ναι στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ΔΗΜΑΡ, συγχωρώντας το εγκληματικό της λάθος να μη στηρίξει κυβέρνηση μετά τις εκλογές του......
Μαΐου, γεγονός που πήγε τη χώρα πίσω και τον ΣΥΡΙΖΑ στα ύψη. Αυτοί, λοιπόν, που τους ψήφισαν ήταν προοδευτικοί πολίτες, κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί ανανεωτές, διότι πίστεψαν ότι ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ θα βάλουν πλάτη για τη σωτηρία της χώρας με κάθε αντίτιμο. Θα ήταν, αν θέλετε, το αντίβαρο στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους ψήφισαν για τα ωραία μάτια της κυρίας Ξυροτύρη που μόλις χθες δήλωσε ότι το κόμμα της «επιφυλάσσεται» και για την ψήφιση του προϋπολογισμού!

Ο Κουβέλης είχε προηγηθεί, όπως είναι γνωστό, δικαιολογώντας στη στάση του στα εργασιακά ως «αριστερή ευαισθησία». Έχοντας ψηφίσει ολόκληρο γαλαξία από τα προαπαιτούμενα για την απελευθέρωση της δόσης, βρήκε λύση για την άρνησή του στα εργασιακά. Υπήρξαν πολλοί, ανάμεσά τους και ο γράφων, που επαίνεσαν αρχικά τον Κουβέλη για την τόλμη του που μεταφράστηκε σε συμμετοχή στην κυβέρνηση. Μία συγκυβερνώσα Αριστερά, τι πιο ελπιδοφόρο! Σιγά σιγά όμως το τοπίο άρχιζε να ξεκαθαρίζει και ο στόχος του να γίνεται ορατός. Τον ενδιέφερε, όπως αποδεικνύεται δυστυχώς ημέρα με την ημέρα μόνο το κομματικό κόστος και το προσωπικό πολιτικό όφελος. Κλείστηκε στο καβούκι του, δεν μπήκε ολόψυχα στη στήριξη της Κυβέρνησης νομίζοντας πώς έτσι θα διατηρήσει την αριστερή παρθενία του, δεν συνάντησε- ηθελημένα- τους εκπροσώπους της τρόικας, αν και συγκυβερνούσε, να τους εξηγήσει σε όσο το δυνατόν υψηλούς τόνους τις θέσεις του, να τους επισημάνει πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή ενός αριστερού κόμματος στην κυβέρνηση, δεν μίλησε, πέντε μήνες τώρα, με κανέναν από τους ευρωπαίους που είναι μπλεγμένοι στο παιχνίδι, να προσπαθήσει να τους πείσει για τις απόψεις της ΔΗΜΑΡ. Κουτοπόνηρη επαρχιώτικη πολιτική και αυτό φάνηκε στη συνέχεια. Αυτοεγκλωβίστηκε στην κόκκινη(αερο)γραμμή των εργασιακών-πολλοί λένε εκούσια- ενώ θα μπορούσε να ικανοποιήσει την αριστερή του ευαισθησία βάζοντας βέτο λ.χ. στα βουλευτικά επιδόματα που ακούω ότι δεν θα θιγούν...

Και μετά άρχισαν οι καντρίλιες. Πότε να φύγουν τα εργασιακά, πότε να μη φύγουν αλλά να ψηφιστούν ξεχωριστά, πότε το κόμμα θα δηλώσει παρών αλλά δεν ξέρουμε ακόμα. Χθες ακούσαμε, όπως σημειώνω πιο πάνω, ότι θα το σκεφτούν για τον προϋπολογισμό, δηλαδή μπορεί να τον καταψηφίσουν ή πάλι να ψηφίσουν « παρών». Αργότερα είπαν ότι αν μπει ρήτρα ισοδυνάμων μέτρων, ε τότε μπορεί να τον ψηφίσουν. Άλλοι ψιθυρίζουν να μη πάνε καθόλου στη Βουλή και να περάσουν τα μέτρα με την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Μύλος.

Τη Δευτέρα στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματ