Οι λαϊκιστικές φωνές του « δεν πληρώνω» και ο κίνδυνος χρεοκοπίας

Του Πέτρου Τρουπιώτη

Εκτός από το κίνημα « δεν πληρώνω « που πριν μερικά χρόνια έκανε την θορυβώδη εμφάνιση του στην χώρα , αλλά παρά τις προσπάθειες ορισμένων πολίτικων στελεχών δεν κατάφερε να γίνει ούτε της μόδας (παρά μόνον στα διόδια) τους τελευταίους μήνες κάποιοι προσπαθούν να εφαρμόσουν το την ιδέα αυτή γενικώς στην χωρά. Και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Βέβαια τα «μεγάλα και ωραία λόγια» είναι σαφές ότι χαϊδεύουν αυτιά και έτσι πολλές φόρες γίνονται και αποδεκτά από όσους τα ακούν. Μόνον που η πραγματικότητα και το τι είναι τελικά εφικτό , τις περισσότερες.... φορές απέχει έτη φωτός από τα «ωραία λόγια». Και δυστυχώς όταν κανείς ανακαλύψει την πραγματικότητα, τότε είναι πολύ αργά. Γι αυτό, καλό είναι, να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, πριν πάρουμε αποφάσεις. Ας δούμε λοιπόν την πραγματικότητα. Αν ακολουθήσουμε την τακτική του «δεν πληρώνω» ως άτομα στις υποχρεώσεις μας στο κράτος, είναι σαφές ότι από την μια μεριά κάποιοι άλλοι θα επωμιστούν και τις δίκές μας υποχρεώσεις, ή από την άλλη, αν όλοι μπούμε στο κίνημα « δεν πληρώνω» είναι σαφές ότι το κράτος θα καταρρεύσει. Και για να μην έχουμε αυταπάτες, το κράτος είμαστε εμείς, η ελληνική κοινωνία. Θα πρέπει δηλαδή να καταλάβουμε ότι αν καταρρεύσει το κράτος είναι ένα γεγονός που μας αφορά όλους, αφού όλες οι δομές τις όποιες χρησιμοποιούμε δεν θα υπάρχουν. Αν τώρα, ως χώρα ακολουθήσουμε την τακτική «δεν πληρώνω» όπως προτείνουν μια σειρά από κόμματα , τότε είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε στο ίδιο αποτέλεσμα, μόνον που εδώ η κατάρρευση θα έλθει « από τα έξω»… Γιατί αν δεν πληρώνεις τις διεθνείς υποχρεώσεις σου που είναι τα δάνεια, τότε θεωρήσε αυτόματα από το διεθνές οικονομικό σύστημα αφερέγγυος, αρά Στάμου και οι χρηματοδοτήσεις αλλά και οι δυνατότητα να αντλήσεις κεφάλαια από οποιαδήποτε πηγή. Βγαίνεις έξω από κάθε οικονομικό (και πολιτικό βέβαια) σύστημα και πρέπει να επιβιώσεις μόνος σου. Αλλά η χώρα είναι σαφές ότι δεν έχει τέτοιες δυνατότητες. Και κάτι ακόμα που ακούγεται τις τελευταίες μέρες από τα συνήθη λαϊκιστικά κανάλια. Να μην πληρώσουμε , λένε, τα ομόλογα που δεν δέχτηκαν το «κούρεμα» κάποια εκ των οποίων λήγουν αυτές τις μέρες. Η πρόταση, ως ιδέα και ρήτορα , είναι πολύ καλή και χαϊδεύει αυτιά. Μόνον που πρακτικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Και οι πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών και άλλων σπουδών , γνωρίζουν ότι κράτος που δεν πληρώνει ομόλογο του όταν λήγει ( ή δεν κάνει διακανονισμό με τον κάτοχο του ομολόγου) θεωρείται αυτόματα χρεοκοπημένο. Και όλοι γνωρίζουμε , ή πρέπει να μάθουμε, τι θα σημάνει κάτι τέτοιο για την χώρα. Οι «παληκαρισμοί λοιπόν του « να μην πληρώσουμε τους ξένους». « να μην δηχθούμε τα χρέη» και αλλά παρόμοιε, είναι όχι απλώς λαϊκισμοί για εσωτερική κατανάλωση αλλά όσοι τους διαδίδουν είναι και ψεύτες. Δεν εξηγούν στον μέσο πολίτη τι μπορεί κάτι τέτοιο να σημάνει άμεσα για την καθημερινότητα του. Και όποιος δεν λέει στον πολίτη τα πράγματα όπως είναι , αυτός είναι επικίνδυνος και για την κοινωνία και για τους πολίτες. Απλά πράγματα…[email protected]