Οταν οι (νεοφιλελεύθεροι) νικητές (ξανα)γράφουν την Ιστορία.

 Γράφει ο Βασίλης Νικολόπουλος
Βγήκαν από το Σκαι και μας πληροφόρησαν ότι η έννοια του «έθνους» είναι ένα «κατασκεύασμα».Απ την άλλη δεν πάει πολύς καιρός που στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο κατατέθηκε ψήφισμα που καταδικάζει τις θεωρίες της «ταξικής πάλης» και την έννοια της «τάξης» ως ανυπόστατα  (μαρξιστικά) «κατασκευάσματα» που διακινούν το μίσος.Ο νεοφιλελευθερισμός προπαγανδίζει  το δικό του «κατασκεύασμα»: το ανταγωνιστικό άτομο που «μονό» του και  έξω από κάθε συλλογικότητα παλεύει για το κέρδος του(στο πάτο, γιατί στη κορυφή μια χαρά στήνονται τα «καρτέλ» και οι «συγχωνεύσεις»).Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα «κατασκευάσματα»; Μα καθορίζουν παράλληλα και την έννοια της ιδιοκτησίας.Στο ερώτημα σε ποιον ανήκει αυτός ο κόσμος καθένα απ τα τρία «κατασκευάσματα» δίνει και μια διαφορετική απάντηση.Ο 19 αιώνας των εθνικών επαναστάσεων τον έδωσε  στα έθνη.Ο 20 αιώνας των κομμουνιστικών........ κινημάτων (προσπάθησε να τον δώσει) στη τάξη των εργαζομένων που παράγει τον πλούτο μιας και ο