Πως «ονειρεύονται» κάποιοι την κοινωνία…

Ενώ η ανθρωπότητα βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μία περίοδο αναταραχών και συγκέντρωσης του πλούτου σε διεθνή κέντρα διαχείρισής, είναι άξιο απορίας, γιατί οι λαοί, που αποτελούν ομολογουμένως τα θύματα της παγκόσμιας διαπλοκής, δεν εξεγείρονται αυθόρμητα, προκειμένου να αντιδράσουν και να αντισταθούν.
Η στάση των περισσότερων ατόμων θυμίζει το γνωστό πλέον στους περισσότερους παράδειγμα με το βατραχάκι, που σιγοβράζει στην κατσαρόλα, μέχρι να καεί εντελώς...
Το κύριο χαρακτηριστικό καταρρεόντων πολιτισμών είναι ο υπερβολικός εφησυχασμός που γεννά ανυποψίαστα θύματα, τα οποία αδυνατούν να εντοπίσουν την επικείμενη τραγωδία λόγω της υπερβολικής αδράνειας και αδιαφορίας. Πολλοί είναι εκείνοι, που μόλις αντιληφθούν, έστω και σε μικρό ποσοστό, ότι κάτι δεν πάει καλά, αναρωτιούνται: «Καλά τόσο καιρό, ζούσαμε στο στρουμφοχωριό;»
Δυστυχώς ναι! Ο υπερβολικός καταναλωτισμός, τα από αυτόν απορρέοντα κούφια προβλήματα καθώς και η «κρυφή» πειθώ της τηλεόρασης έχουν αποπροσανατολίσει τους περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν απολέσει κάθε δυνατότητα ελεύθερης σκέψης και διάκρισης. Το σύστημα σκέφτεται γι’ αυτούς και τους παροτρύνει να κυνηγούν όλο και περισσότερα χρήματα, αφού μόνο αυτά μπορούν να τους εξασφαλίσουν τον επίγειο παράδεισο. Όλα βασίζονται στο χρήμα-καρότο. Το μαστίγιο όμως δεν το βλέπει κανείς και την «χαρά» διαδέχεται ο πανικός, όταν αυτοί που μας έδωσαν τα «αγαθά» με δάνεια, έρθει η ώρα να τα πάρουν πίσω.
Και πώς να το δει; Το σύστημα, αποτελούμενο από μεγάλο-τραπεζίτες, -επιστήμονες, -πολιτικούς, -ιδιώτες και κάθε καρυδιάς καρύδι δεν «βρίζει» κατάμουτρα κανέναν. Αντίθετα χρησιμοποιεί την μέθοδο της κολακείας με την τεχνητή συμπάθεια, στην οποία οι περισσότεροι είμαστε, κακά τα ψέματα, επιρρεπείς. «Ζήσε την ζωή σου, έχεις το δικαίωμα. Απόλαυσε τα αγαθά που εγώ όμως θα σου παρέχω. Γίνε ένας επίγειος θεός. Το αξίζεις». Κατά αυτόν τον τρόπο κατευθύνεται η «ελεύθερη» βούληση εκεί, που επιθυμούν οι λίγοι, έτσι ώστε να χειραγωγούν τους πολλούς.
Η απόλαυση στην ζωή, μας υπαγορεύει η κυρίαρχη ιδεολογία, έχει, ωστόσο, ανάγκη από ασφαλές περιβάλλον. Έτσι ο άνθρωπος πρέπει να παραδώσει ένα κομμάτι από την ελευθερία του, για να ζει ανέμελα και χωρίς κινδύνους σε μία πλήρως ελεγχόμενη κοινωνία. Η προσωπική ελευθερία πρέπει να περιοριστεί (π.χ. Μεγάλος Αδελφός). Ακριβώς το ίδιο γράφει ο Hobbes στο έργο του «Λεβιάθαν», κατά το οποίο τα άτομα παραδίδουν ορισμένες ελευθερίες στον «Κυρίαρχο», που ζει εκτός κοινωνίας και αυτός με την σειρά του τους παρέχει «ασφάλεια».
Είναι λογικό η ανεξάρτητη σκέψη να αποτελεί εμπόδιο στα προαναφερθέντα, επειδή εμποδίζει τις εξωτερικές παρωθήσεις να επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των ανθρώπων, αφυπνίζοντάς τους. Άλλωστε η λέξη έξυπνος σημαίνει εξ ύπνου-εκτός ύπνου. Όλα μας τα αποκαλύπτει η ελληνική γλώσσα. Η πλήρης εξάλειψή της ελεύθερης σκέψης, τώρα θα ανοίξει τον δρόμο για την επίσημη καθιέρωση της συγκεντρωτικής παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία κρατώντας τον πλούτο σε μια υπέρ-πολυε