Πραγματικός Αρμαγεδδών...

Της Ζέζας Ζήκου

Θλιβερή εικόνα για την Ελλάδα δίνει έκθεση της Κομισιόν, που παραπέμπει σε εικόνα τριτοκοσμικής χώρας. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δοκιμάζονται σε συνθήκες φτώχειας. Τα τελευταία τρία χρόνια διαλύθηκαν τα πάντα και θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναγίνουν όπως ήταν. Από το τρίτο τρίμηνο του 2009 μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2011, ημέρες διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, χάθηκαν...... 462.000 θέσεις εργασίας.

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, το ποσοστό των Ελλήνων που δεν είναι σε θέση να καλύψουν βασικές διατροφικές τους ανάγκες φτάνει πλέον στο 11,6%, με τον μέσο όρο της Ε. Ε. στο 8,1%, ενώ επιδεινώθηκε κατά 2,3% μέσα σε δύο χρόνια. Αντίστοιχη αύξηση σημειώθηκε στο ποσοστό ατόμων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Δηλαδή 1 στους 10 Ελληνες δεν έχει ούτε να φάει σαν άνθρωπος! Η ανεργία των νέων βρέθηκε σε ιστορικό υψηλό - στο 50% στην Ελλάδα, όπως και στην Ισπανία.

Αναφορικά με τους ανέργους που δεν καταφέρνουν να βρουν δουλειά ύστερα από ένα χρόνο αναζήτησης, σ’ αυτή τη θέση βρίσκεται το 9,1% του εργατικού δυναμικού, δηλαδή 355.000 άτομα.

Η Κομισιόν αναφέρει ότι το επίδομα ανεργίας δίνεται μόνο για 12 μήνες και ως εκ τούτου «η φτώχεια ανάμεσα στους ανέργους είναι πιθανό να αναδειχθεί στο βασικότερο ζήτημα» για την Ελλάδα. Δυσοίωνη είναι και η έκθεση του ΙΟΒΕ, που προβλέπει συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 5% για φέτος και διατήρηση της ανεργίας σε ανοδική τροχιά, με ηπιότερο μεν ρυθμό απ’ ό, τι πέρυσι, αλλά στην περιοχή του 20%.

Το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) στην τριμηνιαία έκθεσή του επισημαίνει ότι οι διαδοχικές δέσμες δημοσιονομικών μέτρων και οι επιπτώσεις των οποίων στο εισόδημα δεν έχουν ακόμα (!) εκδηλωθεί, θα περιορίσουν περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα.

Οπως ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου, χθες, ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γιάννης Στουρνάρας, σε συνδυασμό με τη σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή που ακόμη απαιτείται (περίπου 12 δισ. ευρώ για τη διετία 2013- 2014), η Ελλάδα χρειάζεται να ενισχύσει τόσο την ανταγωνιστικότητα των εγχωρίως παραγομένων προϊόντων και υπηρεσιών σε μόνιμη βάση, όσο και την αναπτυξιακή διάσταση της οικονομικής της πολιτικής προκειμένου να βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της υπερχρέωσης.

Η πρόσφατη θεσμοθέτηση μέτρων για την ενίσχυση της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας δεν αναμένεται να έχει σημαντικές πρακτικές επιπτώσεις στους πράγματι καταβαλλόμενους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ και οι προταθείσες λύσεις για μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας δεν μπορούν να παράγουν σημαντικά πρόσθετα αποτελέσματα που να είναι δημοσιονομικώς ουδέτερα.

Μεγαλύτερη επίδραση στους μισθούς ασκεί το υφεσιακό κλίμα και ο κίνδυνος της ανεργίας, στοιχεία τα οποία οδηγούν εργοδότες και εργαζομένους σε συμφωνημένες μειώσεις αμοιβών στο πλαίσιο διαπραγμάτευσης των ατομικών συμβάσεων εργασίας.

Οι μειώσεις αυτές, σε συνδυασμό και με τη δυνατότητα μείωσης