Πρωτοχρονιάτικα

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΝ μας εκφράζουν τα πρόσωπατης Βουλής των Ελλήνων, αλλά εμείς…ψηφίζουμε «κανάλι της Βουλής». Για τις(υπερβολικές) λειτουργικές του δαπάνες μίλησαν άλλοι και δεν είναι ώρα γιααπολογισμούς. Για προγράμματα είναι και για υψηλό επίπεδο μόρφωσης καιψυχαγωγίας των ελλήνων. Και τα μονοψήφια νούμερα τηλεθέασής του; Απαντάμε: Καιτο σχολείο δεν του πολυγουστάρει στο ξεκίνημά του ο μαθητής, αλλά οφείλει να το«επισκεφθεί» και, στην πορεία, θα το....... αγαπήσει.
ΝΑ στείλουμε μήνυμα αγάπηςστους γλεντζέδες του κ. Παπαδόπουλου, να ευχηθούμε «στην υγειά» των…παιδιών πουάραξαν σιγοτραγουδώντας με φάλτσες που «εκτέλεσαν» (και) τον Μ. Χατζηδάκη, αλλάνα θυμίσουμε στην ΝΕΤ πως υπάρχουν και άλλα ρεπερτόρια, πέραν εκείνου της καςΓλυκερίας. Δημιουργίες του παγκόσμιου ρεπερτορίου, πρωτοχρονιάτικου (και όχιμόνο) που μας τρομάζει, μη βγούμε απ’ την καπνίλα του σκυλάδικου.Μην…αφελληνιστούμε, αλλά…βλέπεις αυτοί (οι ευρωπαίοι) δεν εξελληνίστηκανακούγοντας Θεοδωράκη, απαγγέλλοντας Καβάφη, είτε μελετώντας τον Καζαντζάκη.«Είναι ηθοποιοί» σου λένε για τους/τις τραγουδίστριες-δολοφόνους, που κανέναςδεν το νοιάστηκε να τεστάρει τις φωνές και το…αυτί τους. Λες και ηθοποιός είναιτο παπαγαλάκι των αποστηθισμένων ρόλων και της ατάκας για χιούμορ και γιαπλάκα. Κι αν οι λίγοι ξέρουν από χορό, τραγούδι και ιστορία της τέχνης, οιπολλοί δείχνουν να μην ξέρουν κι ας τα διδάχτηκαν(;) στη σχολή τους. Η ΕΡΤ3 με τη ρεμπετομανία τηςπου ρίχνει…μεσοσταθμικά (όρος των ημερών μας) το επίπεδό της και είναι άδικο.Να της επισημάνουμε πως «πληρώνει» για κάποιους ρεμπετομανείς στα σπλάχνα της.Φορτώνουν στην προσφυγιά τους χασικλήδες και τους αναπαριστούν, με το ζωνάρικαι τον μπαγλαμά. Κάποια ιδιωτικά παρουσίασαν ανεκτό πρόγραμμα, άλλα μεθαυμάσιο ρεπερτόριο για νεολαία και, βέβαια, όλα «ευθυγραμμισμένα» στη λιτότητατης κρίσης.ΘΑ ξαναπάμε στο κανάλι τηςβουλής (σχολείο-μουσική πανδαισία…) και δεν εννοούμε τις συνεδριάσεις τωνεθνοπατέρων μας. Την κλασική της μουσική εννοούμε, σε 24/ωρη βάση, που εισάγει,εθίζει και προ(σ)καλεί για τη μαγεία ενός κόσμου φιλοχνημένου από μουσουργούςπου αντέχουν στον χρόνο. Θα κλείσουμε αισιόδοξα-το απαιτεί η ημέρα-και με τηναίσθηση πως κάτι «κινείται». Με τη μουσική παιδεία στην Ελλάδα των ελληνοπαίδωντου ipod και (προσφάτως) της…μαγειρικής. Για να τραγουδούν(χωρίς εισαγωγικά) τα παιδιά στα κάλαντα. Τότε θα λιγοστέψουν οι σκυλούδες στηνπίστα, οι βραχνόκοτες στο πάλκο κι οι «αγριόχοιροι» που ογκανίζουνγρατζουνώντας μια κιθάρα.