Σχολιανά 135 Το εφικτό, το ανέφικτο, και οι ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ (;) ενδοτικές διδαχές (τμήματος) του υψηλόφρονου ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ επιχειρείν…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Επομένως, πού πήγαν όλοι οι ηγέτες;… Κινητοποιούν τους ανθρώπους μέσω του φόβου, ακολουθούν προσεκτικά τις τάσεις, ή παριστάνουν τους ρεαλιστές υιοθετώντας ένα αριστερό προσωπείο κυνισμού. Μαθαίνουν να «περικόπτουν», ως εάν η συρρίκνωση να ήταν μία τέχνη. Ψηλαφούν στο σκοτάδι. Είναι όλοι τρομαγμένοι -και ποιός μπορεί να τους κατηγορήσει; Αυτή είναι η ύστατη ειρωνεία. Ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόμαστε άτομα που ..........μπορούν να καθοδηγήσουν, η αξιοπιστία των ηγετών μας βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών και όταν επιζούν στην ηγεσία αισθάνονται να έχουν περισσότερες αναστολές στην άσκηση της δυνατότητας της δύναμης. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που μπορούν να διαμορφώσουν το μέλλον. Φαίνεται, ότι αυτοί μετά βίας μπορούν να διαχειριστούν το σήμερα.
Alan J. Rowe, Richard O. Mason, Karl E. Dickel : Strategic Management, A Methodological Approach, Addison-Wesley Publishing Company, 1986
Τα εμπλεκόμενα μέρη στη διαπραγμάτευση μπορεί να δουν τους εαυτούς τους σε αδιέξοδο όταν δεν υπάρχουν συμπίπτοντα ενδιαφέροντα και τα μέρη αποτυγχάνουν να βρουν κοινά σημεία συμφωνίας. Αλλά η συμφωνία στη διαπραγμάτευση μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα -και η συμφωνία μπορεί να είναι είτε «για το καλύτερο» είτε «για το χειρότερο» είτε για το ένα είτε και για τα δυο εμπλεκόμενα μέρη. Οι αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις καταλήγουν σε συμπίπτοντα ενδιαφέροντα και κοινές αποφάσεις που είναι «για το καλό» όλων των μερών. Το κόλπο είναι πώς να φτάσεις εκεί.John R. Schermerhorn, Jr., James G. Hunt, Richard N. Osborn : Organizational Behavior, John Wiley & Sons, Inc.,1997
Το «επιχείρημα» του μνημονιακού μπλοκ εναντίον των αντιμνημονιακών, ή μάλλον, ένα από τα επιχειρήματα, είναι ότι η επιδίωξη ανατροπής ή ριζικής τροποποίησης του Μνημονίου, είναι κάτι το ανέφικτο αν δεν θέλουμε να βρεθούμε εκτός ευρώ.
Στο παρόν άρθρο, θα εστιάσουμε στο ζήτημα του «εφικτού», δηλαδή, πως μπορούμε να προσεγγίσουμε τούτη την έννοια, αγνοώντας το «αν δεν θέλουμε να βρεθούμε εκτός ευρώ». Αυτή η «αγνόηση» δεν γίνεται επειδή θέλουμε να αποφύγουμε το σχετικό δίλημμα, αλλά απλώς επειδή ΕΙΔΙΚΑ αυτό το δίλημμα θα το εξετάσουμε σε άλλο μας άρθρο, ίσως και το αμέσως επόμενο.Το εφικτό, λοιπόν, κατά την αντίληψη των Μνημονιακών, είναι, διατηρώντας σε ισχύ το Μνημόνιο να επιχειρήσουν τέτοιας μορφής αλλαγές όπως π.χ. απλά μια μικρή επιμήκυνση 1,2,3 ετών σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των μέτρων, με μια λάιτ παρέμβαση σε ορισμένα απ’ αυτά, όπως τουλάχιστον εγώ αντιλαμβάνομαι τα όσα ακούω και διαβάζω. Όμως, θέματα απτόμενα του DNA του Μνημονίου όπως είναι η ουσιαστική υπαγωγή της οικονομίας μας σε καθεστώς ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑΣ, η ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ που έχουν να κάνουν με περικοπές μισθών και συντάξεων και των προβλέψεων της ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΣ αρχής γενομένης σε 2-3 μήνες ΠΡΟΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ» όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία (εποχής Τσαουσέσκου), το ζήτη