Σχολιανά 140 Ετερόφωτα και ετεροπροσδιορισμένα «αγωνιστικά» φρονήματα…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Το λένε και οι ίδιοι…
Προηγούμενα σκύβαμε το κεφάλι διότι ήταν άλλοι οι συσχετισμοί δύναμης ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ…
Σήμερα που οι συσχετισμοί αυτοί άλλαξαν στην Ευρώπη, μπορούμε ΚΙ ΕΜΕΙΣ να «αγωνιστούμε» να διεκδικήσουμε κάτι τις…
Δηλαδή, ΣΗΜΕΡΑ, δεν εμφορούμαι από κάποια αγωνιστικότητα, αλλά απλά, ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, φαίνονται να.......... μου προσφέρουν ΟΙ ΙΔΙΕΣ άλλες δυνατότητες, κι εγώ, ΑΠΛΑ, απλώνω το χέρι να τις αρπάξω…

Δηλαδή, «ΔΙΕΚΔΙΚΩ» Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ, ή, Ο,ΤΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΟΥ ΔΏΣΟΥΝ…
Αλλά, δεν είναι μονάχα αυτό το ζήτημα…
Φοβούμαι πως όσοι επικαλούνται τις «αλλαγές» συσχετισμών στην Ευρώπη, τις προσδιορίζουν και ΣΕ ΛΑΘΟΣ «ΠΗΓΕΣ», ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ…
Κι εξηγούμαι…
Ας μη κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας : όταν όλοι αυτοί, ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ, αναφέρονται σε «αλλαγή συσχετισμών» στην Ευρώπη, κυρίως αν όχι αποκλειστικά, αναφέρονται στην άνοδο των σοσιαλιστών (σοσιαλδημοκρατών ουσιαστικά) στη Γαλλία…
Αν κέρδιζε στις τελευταίες εκλογές η Δεξιά στη Γαλλία, καμιά κουβέντα για καμιά αλλαγή δεν θα γίνονταν σήμερα λόγος…
Πολύ φοβούμαι όμως, ότι τα πράγματα δεν έχουν ακριβώς έτσι…
Πολύ φοβούμαι, ότι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, δεν βρίσκεται στην άνοδο των Σοσιαλιστών στην Γαλλία, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ (ΠΡΟΣΚΑΙΡΗ;) ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, αναδίπλωση, που βεβαίως, κατά την άποψή μου, οφείλεται αφ’ ενός μεν στις πιέσεις που της ασκούνται μάλλον από ΕΞΩΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, τις οποίες φαίνεται να προκάλεσε σε βαθμό μεγαλύτερο από τον ανεκτό ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ, όπως π.χ. οι ΗΠΑ, αφ’ ετέρου δε, από το γεγονός ότι η εμμονή της σε μείζονα ζητήματα οικονομικής ευρωπαϊκής πολιτικής φαίνονται να μην αποδίδουν ΟΥΤΕ και σ’ εκείνες τις οικονομίες –του Βορρά- στις οποίες η Γερμανία δεν στήριζε και στηρίζει απλά τις συμμαχίες της, αλλά προσδοκούσε να αποτελέσουν και τα εδάφη που η εφαρμογή των πολιτικών τους θα αποδείκνυαν την ρεαλιστικότητά τους…
Επιπλέον, τόσο τους συμμάχους της στην ευρω-ενωσιακή ενδοχώρα, όσο και όσους αντιτίθενται στη Γερμανική οικονομική πολιτική, ολοένα και περισσότερο τους απασχολεί το γεγονός ότι η Γερμανία δεν αρκείται μονάχα στο να επιθυμεί να προωθήσει την οικονομική της πολιτική, αλλά, ΚΑΤΑΦΑΝΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ IMPERIUM…
Μιλά πολύ και δεν μιλά χωρίς λόγο ΓΙΑ ΕΚΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, προβάλλοντας ΤΕΤΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΚΧΩΡΗΣΗΣ, σε τομείς όπου η ίδια αισθάνεται –και επί του παρόντος αυτό συμβαίνει- να υπερτερεί σε βαθμό αναμφισβήτητο σε σχέση με τους άλλους…
Ήδη η Γερμανία, νομίζω ότι αρχίζει να αισθάνεται, χωρίς όμως να το πολυσυνειδητοποιεί –τόσο το χειρότερο για την ίδια-, ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ τις ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ συνέπειες των πολιτικών της που προσπαθεί να επιβάλει σε άλλους…
Ας μη ξεχνάμε ότι η Γερμανία είναι μια ΑΚΡΩΣ ΕΞΑΓΩΓΙΚΗ ΧΩΡΑ, και η ευρωπαϊκή αγορά, αυ