Σχολιανά 164 Πότε έχει σημασία η «νωπή λαϊκή εντολή»

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης

«Θα σφυροκοπώ το λαό μέχρι που να δω το δόγμα περί υποτιθέμενης κυριαρχίας του να γίνεται κομματάκια. Δεν είναι αρκετό ότι δεν θα ξαναδούμε τους ανίκανους ηγέτες του 1848. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν θα ξανακατασκευάσουμε εμείς το είδωλό τους».Πιέρ – Ζοζέφ Προυντόν (George Lichtheim : Σύντομη Παγκόσμια Ιστορία του Σοσιαλισμού, εκδ. Γλάρος, Αθήνα, 1976, σελ. 76-77)
« Έχει υποστηριχθεί, και μάλιστα στα σοβαρά από σοβαρούς ανθρώπους, ότι το ΠΑΣΟΚ εξαπάτησε τον ελληνικό, εκμεταλλεύτηκε τους....... πόθους του για την κοινωνική αλλαγή και, πουλώντας του έναν εύπεπτο αντιιμπεριαλισμό κι έναν ύποπτο ψευτοσοσιαλισμό υφάρπαξε την ψήφο του για να θρονιαστεί στην εξουσία. Δεν θα συμφωνούσα με αυτή την άποψη. Όσοι, ψηφίζοντας το ΠΑΣΟΚ, το ανέβασαν από το 13% το 1974 στα 26% το 1977 και από κει στα 48% και στα 46% το 1985 ήταν σίγουροι ότι κίνδυνος σοσιαλισμού δεν υπήρχε. Στο κάτω κάτω ο καθένας πουλάει όποια πραμάτια έχει. Το ΠΑΣΟΚ δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του... Το κάλπικο νόμισμα ωστόσο γυάλιζε πολύ και στο χρηματιστήριο των πολιτικών ιδεών απέκτησε ελεύθερη μετατρεψιμότητα… Βαφτίζοντας δημοκρατικό – προοδευτικό ό,τι φάνταζε σαν τέτοιο και σοσιαλιστικό ό,τι πίστευαν ότι θα κοσμούσε την πλατιά συμμαχία των σοσιαλιστικών δυνάμεων δεν ήθελαν να δουν το κάλπικο του νομίσματος. Περίμεναν τους τόκους. Άλλωστε με απαράγραπτους τίτλους κυριότητας είχαν κρατήσει για λογαριασμό τους το ρόλο της πρωτοπορίας και του αλάθητου καταχτητή όσων τους έθελγε ο «μικροαστικός σοσιαλισμός». Πρέπει όμως να κρατήσουμε ότι αν από το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζοντας τις ιδέες του, που τις ενόμιζε σοσιαλιστικές, δεν προέκυψε ίχνος σοσιαλιστικού μέτρου αυτό οφείλεται στο ότι τίποτε το σοσιαλιστικό δεν υπήρχε στα σοσιαλφανή οράματα του ανδρεοπαπανδρεϊσμού...»
Άγγελος Ελεφάντης : Στον αστερισμό του λαϊκισμού, εκδ. Ο ΠΟΛΙΤΗΣ, Αθήνα, 1991, σελ. 203-204
«Μα αυτή η κυβέρνηση τώρα εκλέχτηκε. Έχει νωπή λαϊκή εντολή. Είναι λογικό να ζητά κανείς πρόωρες εκλογές, μόλις τέσσερις μήνες από τη διεξαγωγή των τελευταίων»;Το ερώτημα – επιχείρημα αυτό, το έχω ακούσει αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα, και ακούγεται όλο και πιο συχνά, όσο πιο συχνά κάποιος ζητά προσφυγή –πάλι- στις κάλπες.Ένα άλλο πιο «προωθημένο» επιχείρημα, είναι αυτό που ακούω κατά καιρούς, κυρίως από τη πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, πως «ναι προεκλογικά λέγαμε ό,τι λέγαμε, αλλά, δεν είχαμε υπόψη μας ένα πρόγραμμα στα πλαίσια μιας κυβέρνησης συνεργασίας, όπου πλέον και άλλοι συνδιαμορφώνουν τη πολιτική».Βεβαίως, μένοντας σ΄ αυτό το τελευταίο επιχείρημα, θάλεγα ότι είναι «προβληματικό», διότι στη προεκλογική περίοδο, δεν νομίζω να υπήρχε κανείς σε τούτη τη χώρα, που να περίμενε ότι από τις εκλογές θα προέκυπτε μονοκομματική κυβέρνηση, ΠΕΡΑΝ του ότι, υπήρχε κάτι κοινό μεταξύ όλων των νυν κυβερνητικών συνεταίρων : ΟΛΟΙ τους υπόσχονταν άμεσα ή έμμεσα, ΕΝΑΝ «ΠΑΤΟ» ΣΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΒΑΡΗ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ. Για να το πω απλά, καλ