Σχολιανά 167 Πολύ απλά, αυτό δεν είναι φορολογική πολιτική και «νέα» μέτρα «εξυγίανσης» : είναι ΣΚΕΤΟ πλιάτσικο…

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
«Το θεμελιώδες πρόβλημα δεν είναι απλά ένα ζήτημα της απώλειας της συναίνεσης πάνω σε βασικές αξίες, είναι μία πόλωση αυτών των αξιών. Επιχειρήσεις μ’ ένα κεφάλαιο Β είναι το επικεντρωμένο υπόδειγμα της κουλτούρας μας. Ο Coolidge είχε δίκαιο όταν είπε ότι η δουλειά της Αμερικής είναι να κάνει δουλειές, και ο «Engine Charle» Wilson δεν είχε μεγάλο άδικο με την αξέχαστη παρατήρησή του «Ό,τι είναι καλό για τη General Motors» [σημείωση δική μου : η πλήρης φράση του είναι : «Ό,τι είναι καλό για την General Motors είναι καλό για την..... Αμερική»]. Οι επιχειρήσεις ευημερούν ή νοσούν μαζί με το πεπρωμένο του έθνους μας. Πράγματι, οι τύχες όλων των οργανισμών μας συνδέονται μ’ αυτό το πεπρωμένο.»
Warren G. Bennis : Where Have All the Leaders Gone?, εις Alan J. Rowe, Richard O. Mason, Karl E. Dickel : Strategic Management, A Methodological Approach, Addison-Wesley Publishing Company, 1986, σελ. 256

Η φορολογία, και η φορολογική πολιτική, σε ένα μεταμεσαιωνικό κράτος και σε μια στοιχειωδώς ορθολογικά οργανωμένη ιδιωτική ΚΑΙ δημόσια οικονομία, είναι κάτι το απλό : αναδιανέμει κατά τρόπο κοινωνικά ΚΑΙ οικονομικά πόρους, εξασφαλίζει τα αναγκαία δημόσια έσοδα για την ικανοποιητική, αποδοτική και παραγωγική λειτουργία του κράτους ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ την επίσης αποδοτική και αναπτυξιακή λειτουργία της ιδιωτικής οικονομίας. Σε περιόδους δε υφέσεων και επίμονης μεγάλης ανεργίας, η σημαία της φορολογικής πολιτικής, θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μην ακυρώνει άλλες πολιτικές (π.χ., δημοσιονομική, νομισματική κ.λπ.), οι οποίες επίσης αναπτύσσονται προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ύφεση.Βεβαίως, στην εποχή του Μνημονίου, στη χώρα μας, δεν φτάνει που η ακολουθούμενη δημοσιονομική πολιτική είναι ένα μνημείο οικονομικής μυωπίας αν δεν είναι ένα μνημείο στοχευμένης απαξίωσης της οικονομικής ακεραιότητας και απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας, έχουμε και τις όποιες μερικότερες και γενικότερες φορολογικές «μεταρρυθμίσεις», που μέσα σε 2,5 χρόνια μνημονιακής πολιτικής, αν δεν έχω χάσει τον αριθμό ξεπερνούν πια τις 15, που απλά, έρχονται να λειτουργήσουν ΕΞΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ ΑΝΕΚΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, προς την κατεύθυνση ενός ΤΥΦΛΟΥ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΥ σε βάρος τόσο των απλών πολιτών όσο και των επιχειρήσεων.Όλες οι μνημονιακές φορολογικές μεταρρυθμίσεις, οδήγησαν στο ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, να δημιουργούν συνεχώς νέες «τρύπες» στον κρατικό προϋπολογισμό, διότι απλά, τα όποια πρόσθετα δημόσια έσοδα από τους φόρους, πολύ απλά, πηγαίνουν κατά προτεραιότητα να εξυπηρετήσουν το εξωτερικό χρέος της χώρας. Βεβαίως, ένα πλιάτσικο, δεν είναι απλά κάτι το κακό.Ένα κακό για κάποιον είναι καλό για κάποιον άλλον –όχι πάντα, αλλά εδώ ναι!Η φορολογική πολιτική, ΜΑΖΙ με τη δημοσιονομική πολιτική, ΑΦΑΙΜΑΖΟΥΝ κάθε ικμάδα της εθνικής οικονομίας, που στη περίπτωση υφέσεων και παρατεταμένης ανεργίας, ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΑΝΤΙ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΥΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΟΥ ΖΗΤΗΣΕΩΣ θα ήταν δυνατό να αναστραφούν τα πράγματα.