Σχολιανά 168 Nacht und Nebel : Η ώρα των Σκιών

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
«Γύρω μας επομένει αρκετή ποσότητα σκλαβιάς, σοφιστείας, πολέμου και θανάτου, ώστε το πνεύμα του πολιτισμού να μη παραιτηθεί από καμμιά από τις δυνάμεις του… Ένα απομεινάρι από φαντάσματα πλανιέται ακόμα. Εμπνεύσεις έρχονται απ’ αυτή τη μοιραία νεφέλη στους σηματοφόρους που σκέφτονται ακουμπισμένοι απαίσια. Ο πολιτισμός δεν τέλειωσε ακόμα με τους χορηγούς θεσμών, με τους......ιδιοκτήτες λαών, και με τους νόμιμους και κληρονομικούς παραισθητικούς, που αποκαλούνται μεγαλειότητες θεία χάριτι, και που νομίζουνε πως έχουνε δικαίωμα κυριαρχίας στο ανθρώπινο γένος. Είναι ανάγκη να παρεμβάλουμε μερικά εμπόδια, να δείξουμε και θέληση απέναντι στο παρελθόν, και να δυσχεράνουμε κάπως αυτούς τους ανθρώπους, αυτά τα δόγματα αυτές τις χίμαιρες, που επιμένουν να υπάρχουν. Η διάνοια, η σκέψη, η επιστήμη, η αυστηρή τέχνη, η φιλοσοφία, πρέπει ν’ αγρυπνούν και να προσέχουν τις παρεξηγήσεις… Λοιπόν, ας θλίβουμε τους άρχοντες… Να αντιτάξουμε το δόγμα στο δόγμα, την αρχή στην αρχή, την ενέργεια στο πείσμα, την αλήθεια στην αγυρτεία, το όνειρο στο μέλλον, την λευτεριά στο δεσποτισμό…Μην περιμένετε ποτέ το λυτρωμό από τους δεσπότες. Ξελευθερωθείτε μονάχοι σας… Ξαγκιστρώστε το μέλλον με τα ίδια σας τα χέρια. Μην ελπίζετε πως η αλυσίδα σας σφυρηλατείται μονάχη της σε κλειδί λευτεριάς…»

Βίκτωρ Ουγκώ : Φιλολογία και Φιλοσοφία, εκδ. Μαρή, Αθήνα, σελ. 135-136

Είναι η ώρα των Σκιών.

Είναι η ώρα τους…

Τα σύνορα της χώρας μας τα διάβηκαν χωρίς πόλεμο μα και χωρίς μάχη.

Ήρθαν τούτη τη φορά «προσκαλεσμένοι», αλλά, όχι απ’ το λαό.

Προσκλήθηκαν από ένα πολιτικό σύστημα που δήλωνε στο λαό, ΠΡΙΝ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗ ΨΗΦΟ ΤΟΥ, ότι δεν θα τους προσκαλούσε.

Κι έπειτα, ζήτησε απ’ το λαό τη ψήφο του για να διώξει το ΞΕΝΟ άγος.

Απλά για να το υπερασπιστεί, εναντίον του «εχθρού» λαού.

Είναι εδώ, τούτη η ξένη Τρικέφαλη Σκιά, τη συμφωνημένη ΙΣΤΟΡΙΚΗ ώρα, πανέτοιμη για το πλούσιο δείπνο της : γι’ ακόμα μια φορά, θα καταβροχθίσουν οι εισβολείς λαίμαργα τα όνειρα και τις ελπίδες ενός λαού : τα όνειρά μας, τις ελπίδες μας.

Ταυτόχρονα, θα τα εξυμνούν ενώ θα τα λοιδορούν, θα τα χλευάζουν ενώ θα τα επαινούν.

Μια τεράστια Σκιά πλανάται πάνω απ’ την Ευρώπη...

Μια τεράστια Σκιά πλανάται πάνω απ’ την Ελλάδα...

Ζούμε μια νέα ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ κατοχή.

Ένα ΝΕΟ 1941-1944.

Κατοχή σε εποχή «ειρήνης» είναι αβάσταχτη.

(«Ειρήνης», σε εισαγωγικά. Είναι απλά, πόλεμος χωρίς στρατιωτικά μέσα).

Οι ελπίδες μας και τα όνειρά μας, είναι ό,τι έχει καταχτηθεί : δηλαδή, το παν.

Όταν αυτά κατακτώνται, όλα τα άλλα, είναι διαδικαστικό ζήτημα.

Είναι αυτές οι ελπίδες, που μιλάνε σιγανά και συνωμοτικά, είναι αυτές που έχουν επικηρυχθεί, είναι αυτές που αναζητούν οι κουκουλοφόροι με τα φανερά πρόσωπα.

Η λευτεριά, δεν ήρθε ακόμα.

Μα η παρηγοριά βρίσκετ