Σχολιανά 181 Ο εκπραγματωμένος άνθρωπος…

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης :
Ο εκπραγματωμένος άνθρωπος.
Ο άνθρωπος που τείνει να γίνει «κεφαλαιουχικό αγαθό».
Ό «άνθρωπος», που στο εξής πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά.
Κάτι σα cyborg, σαν μια πραγματοποιούμενη εκδοχή ενός Robocop…
Ένα μηχάνημα, ένα κτίριο, στους ισολογισμούς των επιχειρήσεων, εμφανίζονται στο ενεργητικό τους κάτω από τον......... τίτλο «πάγια στοιχεία», υπότιτλος : «Ακίνητα» : δηλαδή, «πακτωμένα».

Ο «άνθρωπος» - κεφαλαιουχικό αγαθό, είναι ένας «πακτωμένος» «άνθρωπος».
Όπως ο δουλοπάροικος, ήταν «πακτωμένος» στη γη του φεουδάρχη κυρίου του, ακολουθώντας τη τύχη του φέουδού του, έτσι και ο σύγχρονος εκπραγματωμένος άνθρωπος, είναι μοιραίος στην αθλιότητα ή την προοπτική της αθλιότητας, ένα άλογο προσδεμένο πίσω από το «πεπρωμένο», τούτη η «ανέγγιχτη» «πραγματικότητα», «μοίρα», «μονόδρομος», κ.λπ..
Π.χ., αυτό που σήμερα ονομάζουμε «απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων», είναι κατ’ ουσίαν η αντίληψη που έχει η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, όχι για τον εργαζόμενο ως «συντελεστή παραγωγής», δηλαδή ως μια «υλική παράμετρο της παραγωγής», μα εκφράζει την αντίληψη που έχει ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ, αφού ο εργαζόμενος είναι τόσο αδιάσπαστα ταυτισμένος με την υπόστασή του αυτή, όσο και ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας, ανεξάρτητα από την ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗ «ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΉ ΚΛΙΜΑΚΑ», δηλαδή αν είναι μικροκεφαλαιούχος (και άρα πιο κοντά στον μισθωτό συνάνθρωπό του), ή «μεσαίος» ή «μεγαλοκεφαλαιούχος».
Με λίγα λόγια, η Νέα Τάξη Πραγμάτων αναγνωρίζει όχι «δίπλα» μα «πάνω» από την «ανθρώπινη υπόσταση» την «οικονομική διάσταση» αυτής τη υπόστασης, στα πλαίσια της «λειτουργίας» της, όπως της λειτουργίας της κάθε μηχανής, στην οικονομία, και επομένως, ό,τι έχει σημασία, είναι αυτή ακριβώς η «συμβολή» αυτής της «ανθρώπινης» υπόστασης στην οικονομία, μια συμβολή που θα προσεγγίζεται με τα ίδια ακριβώς εργαλεία, όπως η συμβολή κάθε υλικού μέσου παραγωγής, ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ «ΑΠΟΔΟΣΗΣ» ΚΑΙ «ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ» ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΘΑ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, (ΑΥΤΗ Η «ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ» ΥΠΌΣΤΑΣΗ) Η «ΑΞΙΑ» ΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΘΜΟΣ «ΑΠΟΣΒΕΣΗΣ» ΤΗΣ.
Στη δική μου κλίμακα όμως μέτρησης, ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ.
Γνωρίζω πολύ καλά, πως αν κάνω την οποιαδήποτε έκπτωση σ’ αυτή τη ΠΑΓΙΑ ΘΕΣΗ ΜΟΥ, τότε πολύ απλά, αυτό σημαίνει ότι η κάθε «έκπτωση» θα είναι δυνατή, ανάλογα με τις σκοπιμότητες του κάθε επιχειρήματος.
Αυτή είναι και η τεράστια διαφορά μου, ΜΕ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ «ΤΑΞΕΙΣ ΠΡΑΜΓΑΤΩΝ», που διαφοροποιούν ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ (οικονομικό ή ταξικό ή άλλο) ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ «ΑΞΙΑ», ή, πιο προπαγανδιστικά, επιχειρούν να την καταστήσουν ως μια «άλλη υπόθεση» σε σχέση με άλλες «ιδιότητες» του ανθρώπου, όπως π.χ, η ιδιότητα του υπάλληλου, του εργάτη, του επιχειρηματία, του επαγγελματία, κ.λπ., ΟΤΑΝ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΥΠΟΘΑΛΠΕΙ ΕΝΑΝ «ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΌΛΕΜΟ» ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ, ΠΡΟΒΆΛΛΟΝΤΑΣ «ΠΡΟΝΟΜΙΑ», ΥΠΑΡΚΤΑ ή ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ, ΣΕ ΚΑΘΑ ΠΕΡ