Σχολιανά 91

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης :
Δεν ανεβαίνομε κανέναν ανήφορο… Κατεβαίνουμε, μονάχα, την πιο άγρια κατηφόρα…
Θυμήθηκα τον Καζαντζάκη. Κάπου λέει : «Από τις δύο στράτες διάλεξα τον ανήφορο»…Κι έκανα κάποιους συνειρμούς με την «ανηφόρα» που τραβάμε ως λαός τούτες τις ώρες τις πιο μαύρης κρίσης που βιώνουμε τουλάχιστον από την εποχή της Κατοχής 1941-1944…Αλλά, ανεβαίνουμε......... κάποια «ανηφόρα»;
Καμία απολύτως…Την «ανηφόρα» την επικαλείται κυρίως το φιλομνημονιακό στρατόπεδο, ως μια αναφορά που θέλει να διαφημίσει την ορθότητα της σκληρής μεν πλην «αναγκαίας» πολιτικής που εφαρμόζει…Αλλά, οι άνθρωποι, απλά βρίσκονται σε πολιτική άνοια, με όλα τα συμπτώματα της παθολογικής άνοιας, κυριότερα των οποίων είναι η απώλεια προσανατολισμού, και όχι μόνο (ας μείνω όμως σ’ αυτό)…Νομίζουν ότι ανεβαίνουν κάποια ανηφόρα που οδηγεί στη λύση, ενώ απλά κουτρουβαλάνε στη κατηφόρα που οδηγεί ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ, ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ…Βαφτίζουν «δύσκολες πλην αναγκαίες αποφάσεις» ΤΗΝ ΠΑΝΑΚΕΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ…Το να κόβεις μισθούς και συντάξεις, το να εξαπολύεις φοροκαταιγίδες που βαθαίνουν και ισχυροποιούν την ύφεση ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΑΝΑΓΚΑΙΑ» ΜΕΤΡΑ… Είναι σκέτα «ΣΚΛΗΡΑ + ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΔΙΚΑ» και ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ μέτρα… Και φυσικά ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, αφού επιβάλλονται ΣΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ, δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΕΛΙΤ ΠΟΥ ΕΠΗΡΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ…Βεβαίως έχουν κάποια δυσκολία ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ, αλλά ούτε αυτό εν τέλει συνιστά πρόβλημα.Θα ήταν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ για ένα ΣΧΕΤΙΚΑ ΥΓΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ…. Όμως εδώ ΔΕΝ συντρέχει τέτοια περίπτωση…Εδώ έχουμε ένα ΠΑΝΘΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ ΔΙΑΦΘΑΡΜΕΝΟ, ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟ ΚΑ ΑΝΙΚΑΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, κάτι που τουλάχιστον σε στιγμές κρίσης της αυτοκριτικής, αυτή η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, αναγνωρίζεται και από τα πλέον επιφανή στελέχη εκ του πολιτικού του προσωπικού…Επομένως, η εξίσωση που παρέθεσα παραπάνω, ότι τα μέτρα είναι ΣΚΛΗΡΑ + ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΔΙΚΑ + ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ, ισχύει στο ακέραιο…Αλλά, το ότι μας αμόλησαν ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΑΓΡΙΑ ΚΑΤΗΦΟΡΑ, είναι τόσο πασιφανές, όσο πασιφανές είναι ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΑΝΗΦΟΡΑ…«Ανηφόρα» θα είχαμε, αν είχαμε μια διαχείριση της κρίσης που θα ικανοποιούσε τη σχέση : μέτρα ΣΚΛΗΡΑ αλλά ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΔΙΚΑΙΑ + ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ….Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στη κατηφόρα όπου κυριαρχεί ο φόβος και η έλλειψη ελπίδας, όπου ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΓΩΝΑ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ που σε οδηγεί στη χοάνη ενός κρατήρα γεμάτου λάβα έτοιμου να σε καταπιεί και να σε εξαϋλώσει, ΑΝΤΙΘΕΤΑ, στην ανηφόρα κυριαρχεί η δυσκολία, η καταπόνηση, αλλά ταυτόχρονα και η ελπίδα ότι υπάρχει μια κορυφή στο τέλος, στην οποία όταν φτάσεις θα μπορέσεις να ξαποστάσεις…Η «ανηφόρα», δεν είναι καν η Πορεία προς το Μέτωπο…Είναι το ίδιο το Μέτωπο, είναι το πεδίο της Μάχης…Ο Αγώνας εδώ, είναι λυτρωτικός…Και ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ, ακόμα κι εκείνος που «χάθηκε»… Και τούτος ο Αγώνας, τούτη η Ανηφόρα, δεν είναι τόσο ένα απλό ζήτημα να χαράξου