Στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας...

Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Πέφτουν οι τζίφρες και τελειώνουν τα ψέματα. Με τις υπογραφές των τριών αρχηγών της συγκυβέρνησης στις έγγραφες δεσμεύσεις τους θα πρέπει να πάει τη Δευτέρα στο Eurogroup το ραπόρτο που θα λέει ότι τα τρία κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ) συμφωνούν να εκτελέσουν, χωρίς παρεκκλίσεις και ψευτομαγκιές, όλες τις απαιτήσεις των δανειστών. Εν τω μεταξύ θα πρέπει να έχει κλειδώσει η συμφωνία με την τρόικα για όσα αυτή απαιτεί σε επίπεδο μέτρων τώρα και στο εξής.

Επίσης θα πρέπει να έχει λήξει κάθε εκκρεμότητα για το ενδιάμεσο «μίνι» μνημόνιο που προαπαιτείται για να εγκριθούν τα ......30 δισ. ευρώ που θα δοθούν για την ολοκλήρωση του PSI. Στόχος είναι, αφού το PSI εγκριθεί οριστικά την επόμενη Πέμπτη από τους ΥΠΟΙΚ της ευρωζώνης, τη Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση της Ελλάδας να καταθέσει την προσφορά για το «κούρεμα» και η ανταλλαγή των ομολόγων να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 6 Μαρτίου.

Για να συμβούν όλα αυτά, θα πρέπει οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης να έχουν συγκατανεύσει στις αποφάσεις για όλα τα αδιανόητα μέτρα που θα συνοδεύουν την πιο επαίσχυντη συμφωνία που έχει υπογράψει αυτή η χώρα εδώ και πολλές δεκαετίες.

Υποτίθεται ότι οι βουλευτές των εν λόγω κομμάτων βρίσκονται σε... αναβρασμό και απειλείται γενικευμένη ανταρσία. Τρίχες! Και κατσαρές μάλιστα – πιο κατσαρές κι από αυτές του Βαμβακούλα.

● Ποιος θα κάνει αντάρτικο;

● Ποιος από αυτούς είχε ποτέ κάτι διαφορετικό να πει απ’ όσα εφαρμόστηκαν;

● Ποιος ποτέ παρουσίασε μια εναλλακτική πρόταση – όχι σε επιμέρους μέτρα, αλλά ως στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης;

Κανείς! Κλαίγονται μόνο σαν πεντάχρονα ότι κανείς δεν τους έδινε σημασία, ότι τους έβαζαν... με το ζόρι να ψηφίζουν την καταδίκη ολόκληρης χώρας και ολόκληρου λαού σε ένα πρόγραμμα που μέχρι κι ο... Πρετεντέρης λέει πια ότι «τελικώς θα οδηγούσε, αργά ή γρήγορα, στο σημερινό αδιέξοδο: όλο και μεγαλύτερες απαιτήσεις για όλο και μικρότερα αποτελέσματα».

Λες και δεν είναι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες. Αλλά άβουλα αθύρματα. «Χρήσιμοι ηλίθιοι» (πάλι κατά Πρετεντέρη), οι οποίοι «δεν κατάλαβαν» ότι το Μνημόνιο δεν ήταν τίποτε από όσα έλεγαν (δηλαδή «ένα σχέδιο μεταρρύθμισης της ελληνικής κοινωνίας»). Ότι «δεν ήταν ορθολογισμός, αλλά δογματισμός».

Ίσως η πιο μεγάλη ξεφτίλα είναι ότι έφτασε χθες ο Παπανδρέου να πει μια τελείως αυτονόητη αλήθεια για όσους τέως ή πρώην υπουργούς του τον «σταυρώνουν» σήμερα επιδιώκοντας να μείνουν οι ίδιοι εκτός του καταλογισμού ευθυνών: «Κανείς δεν τους υποχρέωσε να είναι υπουργοί»! Κοινώς «το επέλεξαν», συνεπώς «ας τα λουστούν μαζί μου». Και... (νομίζει ότι) καθάρισε. Με αυτούς, εννοείται – διότι για όλους τους υπόλοιπους δεν «καθάρισε» κανείς ακόμη!
Όλα τελειώνουν; Αμ δε!

Και καλά. Ας υποθέσουμε ότι πράγματι – όπερ το πιθανότερο... – οι βουλευτές επιλέγουν να μην τα κάνουν μπάχαλο.

● Ότι όλα εξελίσσονται κατά το αναμενόμεν