Τα επόμενα επεισόδια στο ελληνικό δράμα …

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Έχω νέα από μάλλον καλές ευρωπαϊκές «πηγές» στο ζήτημα του οικονομικού δράματος της χώρας μας, όπως το αποκαλούν πλέον οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στη Μ. Βρετανία, στη Σουηδία και ίσως και αλλού. Παρότι το ζήτημα έχει αρχίσει και κουράζει ακόμη και τους επαγγελματίες στην πολιτική ή οικονομική ανάλυση, είπα να το «ξεσκονίσω» λιγάκι για να  δώσω το στίγμα της εξέλιξης του ζητήματος αυτήν την στιγμή. Και αυτό μετά την πρωινή ψυχρολουσία, όταν ανοίγοντας τα μάτια μου αντίκρισα τον  τίτλο στην DAGENS NYHETER: «Grekiskt drama». Με τίτλο στο σαλόνι: «Η Ελλάδα τρομάζει και πάλι την Ευρώπη». Και σ’ αυτό το δημοσίευμα, όπως και σε αρκετά άλλα στην Βόρειο και Κεντρική Ευρώπη, εκφράζεται η αγωνία για το τι θα μπορούσε να προκύψει από μια ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ μετά από εγκατάλειψη του ευρώ. Σχεδόν σε όλα τα σχετικά δημοσιεύματα υπάρχει η βεβαιότητα ότι η Ελλάδα δεν θα εγκαταλείψει τελικά την ευρωζώνη, καθώς οι πλέον διστακτικές χώρες-μέλη της θα ενδώσουν προσφέροντας μια ακόμη ανάσα με την βελτίωση καταρχήν των όρων αποπληρωμής του.........
δανείου της τρόικας και με την πιθανή πρόσθεση ενός ακόμη ποσού από το ΔΝΤ.  
Ως προς την γενικότερη και κρισιμότερη ασφαλώς εικόνα τώρα, αυτοί που γνωρίζουν από μέσα την εξέλιξη του «δράματος», με βεβαίωσαν σήμερα το απόγευμα ότι δεν θα υπάρξει επαναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, ούτε καμία άλλη πιστωτική διευκόλυνση από την ΕΕ, εάν προηγουμένως δεν επισυμβεί κάποιου είδους αναδιάρθρωση. Ως βασικός όρος πλέον παροχής οποιασδήποτε επιπλέον οικονομικής στήριξης από την ΕΕ  - πέραν της συμπεφωνημένης - προς την χώρα μας, μπαίνει η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους (από την λεγόμενη «επιμήκυνση» έως μια σύνθετη μορφή με «κούρεμα» έως και 50%). Αυτή τη στιγμή όμως υπάρχουν μόνον σενάρια και ουδείς φαίνεται έτοιμος στη συγκυρία να επιβάλλει κάποιο συγκεκριμένο, με αρκετούς μάλιστα στο γερμανικό υπουργείο οικονομικών να καλοβλέπουν μια δοκιμαστική περίοδο αναδιάρθρωσης (πειραματική αναδιάρθρωση): να ξεκινήσουμε, δηλαδή, με την ηπιότερη μορφή και να προχωρήσουμε σε πιο δραστική, ανάλογα την εξέλιξη μιας πλειάδας παραμέτρων τόσο οικονομικών, όσο και πολιτικών στην Ελλάδα και γενικότερα στους παράγοντες που εμπλέκονται άμεσα στη κρίση. Επ’ αυτού συμφωνούν αρκετοί θεσμικοί επενδυτές, αλλά όχι όλες οι εμπλεκόμενες τράπεζες, που αναζητούν επιπλέον κρατικές εγγυήσεις και την θεσμική παρέμβαση της ΕΚΤ. Η τελευταία όμως ευρισκόμενη σε μια μάλλον μεταβατική φάση αναδιοργάνωσης, προσπαθεί να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο για να χειριστεί το ζήτημα.

Η απειλή της εξόδου από την ΟΝΕ, έτσι όπως πρωτοδιατυπώθηκε – αλλά ασφαλώς δεν πρωτοεκφράστηκε – από το Spiegel, οδήγησε τους πάντες να συνειδητοποιήσουν ότι η οποιαδήποτε καθυστέρηση σε μια μορφή αναδιάρθρωσης θα υπονόμευε όχι μόνον την στρατηγική των «μηχανισμών», αλλά και τα ίδια τα μέτρα του ΔΝΤ που κωδικοποιούνται στο μνημόνιο. Η συζήτηση λοιπόν πλέον δεν