Τα ψέματα και η καταστροφή

Του Δημήτρη Μυ «Οι Έλληνες βουλευτές καλούνται να επιλέξουν μεταξύ ενός ψέματος και μιας καταστροφής. Δεδομένων των όσων διακυβεύονται, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ δεν θα έπρεπε να είχαν βάλει την Ελλάδα σε αυτή τη θέση». Οι παραπάνω λέξεις συνοψίζουν την (αγγλοσαξονική) άποψη των Financial Times για την επικείμενη ψηφοφορία από την ελληνική βουλή του μεσοπρόθεσμου σχεδίου και των εφαρμοστικών νόμων που το συνοδεύουν.Θα συμφωνήσουμε με τον αρθρογράφο (Βόλφγκανγκ Μίνχαου) με την εξής υποσημείωση. Τη χώρα δεν έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση η Ε.Ε. και ΔΝΤ, αλλά οι επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου.Ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου, κορυφαίος αρθρογράφος των Financial Times, στο άρθρο του τη Δευτέρα με τίτλο «Ίσως οι Έλληνες βουλευτές πρέπει να πουν όχι» στο Μεσοπρόθεσμο, σημειώνει ότι μέχρι και την............ προηγούμενη βδομάδα πίστευε ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην υιοθέτηση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος γιατί:«Μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα αποσταθεροποιούσε το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα και θα ανάγκαζε την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ. Τα επιχειρήματα αυτά, ωστόσο, είναι ευάλωτα σε οποιαδήποτε αλλαγή των περιστάσεων. Μία τέτοια αλλαγή πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ επέβαλαν νέα μέτρα λιτότητας.Αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος και έκτακτη εισφορά για τους αυτοαπασχολουμένους. Η απόφαση αυτή πυροδότησε οργισμένες διαδηλώσεις στην Αθήνα. Θεωρώ ότι αποτελεί πολιτική πρόκληση και πράξη οικονομικού βανδαλισμού. Θα εκτροχιάσει όλη τη διαδικασία αντιμετώπισης της κρίσης».Τι μας λένε οι Financial Times; Ότι το πρόγραμμα δεν οδηγεί σε διέξοδο, αλλά πιο βαθιά στην κρίση. Με πιο απλά λόγια, ότι δεν βγαίνουν οι αριθμοί...Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι απλό: Οι κύριοι Επόπτες και Διαχειριστές των ελληνικών οικονομικών (και όχι μόνο) πραγμάτων από την τρόικα (Ε.Ε. και ΔΝΤ) είναι τόσο άσχετοι που δεν μπορούν να κάνουν λογαριασμούς; ή μήπως πίσω απ’ τις επιλογές οι οποίες οδηγούν τη χώρα και το λαό της βαθιά στην ύφεση και την πολιτική κρίση κρύβονται οι μεγάλοι τους στόχοι;Περί των στόχων των πιστωτών δεν θα πρέπει να υπάρχει πια καμία αμφιβολία: Επιδιώκουν την εμπράγματη εξασφάλιση των κεφαλαίων που με τοκογλυφικά επιτόκια έχουν τοποθετήσει στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, το φιλέτο που έχουν βάλει στο τραπέζι και διεκδικούν είναι η δημόσια περιουσία, τα έσοδα (φορολογικά και άλλα) και γενικότερα οι πόροι της χώρας. Το κόλπο της ληστείας είναι σε πλήρη εξέλιξη και ολοφάνερο.Η πρώτη φάση περιλάμβανε την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις περικοπές εισοδημάτων, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού με την αύξηση της ανεργίας και τη συμπίεση των κοινωνικών (και γενικότερα των δημόσιων) δαπανών. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, μαζί με το σοκ των μέτρων η ελληνική κοινωνία επιβαρύνθηκε ακόμη 110 δισεκατομμύρια ευρώ σε χρέος.Η δεύτερη φάση, την οποία τώρα διανύουμε, προβάλλει την υποτιθέμενη αποτυχία της πρώτη φάσης (Μνημόνιο 1) και της ανάγκης για νέα μέτρα