Τι σηματοδοτεί η εκλογή Λαγκάρντ

 Γράφει ο Θάνος ΔημάδηςΗ χθεσινή εκλογή της Κριστίν Λαγκάρντ στο τιμόνι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σηματοδοτεί πολλούς συμβολισμούς και καλλιεργεί όμως ακόμα περισσότερες προσδοκίες για την επόμενη μέρα τόσο για την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους όσο και την σταδιακή αναμόρφωση του οργανισμού σε ένα πιο ανοιχτού και ευέλικτου μοντέλου λειτουργίας με ικανότητα να προλαμβάνει κρίσεις σαν τη σημερινή.

Ξεκινώντας κανείς από τα βασικά, πρέπει να ξεκαθαρίσει κάτι πολύ σημαντικό. Ότι το ΔΝΤ δεν έρχεται να δανείσει απλά χρήματα σε χώρες που το έχουν ανάγκη. Εκτός αυτού, η σημαντικότερη δουλειά που κάνει είναι να αξιολογεί οικονομικά συστήματα και τις οικονομικές πολιτικές των χωρών αυτών, να κάνει συστάσεις ή ακόμα και να διαμορφώνει αυτές........ τις πολιτικές και, σε έναν ευρύτερο βαθμό, να καλείται να παίξει έναν κατ' ουσίαν ρόλο εποπτείας του διεθνούς οικονομικού συστήματος έχοντας ως απαραίτητη προϋπόθεση να καταθέτει σωστές, αξιόπιστες και ορθολογικές εκτιμήσεις της παγκόσμιας οικονομικής και δημοσιονομικής κατάστασης. Το Ταμείο διαθέτει αναμφίβολα ένα πολύ καλά καταρτισμένο τεχνικό προσωπικό οικονομολόγων και αναλυτών, που επεξεργάζεται καθημερινά έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας.

Πέραν όμως όλων αυτών, το ΔΝΤ, όπως κάθε διεθνής οργανισμός που επηρεάζει όχι μόνο τις οικονομίες αλλά κυρίως τις πολιτικές των χωρών, έχει ανάγκη μίας πολιτικής διεύθυνσης, την οποία αναλαμβάνει πλέον η πρώην Γαλλίδα Υπουργών Οικονομικών. Η παρουσία της είναι πολύ σημαντική για δύο βασικούς λόγους: Κατά πρώτον διότι ο Γενικός Διευθυντής του Ταμείου πρέπει να έχει ένα ειδικό πολιτικό βάρος στις περιπτώσεις που το ΔΝΤ δε διστάζει να κάνει ακόμα και υποδείξεις σε μεγάλες οικονομικές υπερδυνάμεις. Καλές οι αναλύσεις και μελέτες των εμπειρογνωμόνων αλλά αυτές μόνον δεν αρκούν όταν τα όσα καταγράφουν για οικονομίες όπως των ΗΠΑ και της Κίνα ή οι υποδείξεις τις οποίες κάνουν είναι πολλές φορές ηχούν δυσάρεστα στα αυτιά τους. Κατά δεύτερον διότι η κα Λαγκάρντ γνωρίζει πολύ καλά όλες τις παραμέτρους της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη και πολύ περισσότερο το ελληνικό πρόβλημα. Οι Ευρωπαίοι- και πρωτίστως ο γαλλογερμανικός άξονας- θα συνεχίσουν να έχουν έναν δικό τους άνθρωπο στη θέση αυτή με τον οποίο θα μπορούν να συνεννοηθούν. Ταυτοχρόνως, εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι η Γαλλίδα Υπουργός Οικονομικών έχει ζήσει από μέσα τα κακώς κείμενα της ευρωζώνης, όπως η πολυφωνία και απουσία ενιαίας γραμμής. Υπό την ηγεσία της, πρέπει να αναμένουμε ότι το ΔΝΤ όχι απλά θα συνεχίσει, για τα επόμενα 5 τουλάχιστον χρόνια όσο διαρκεί η θητεία της, να παίζει έναν ενεργό ρόλο στα τεκταινόμενα εντός της ευρωζώνης αλλά να αποτελεί πολύ περισσότερο έναν ισχυρό μοχλό πίεσης προς την πλευρά των Ευρωπαίων για καλύτερο συντονισμό και γρηγορότερες αποφάσεις από ΄δω και στο εξής.

Αυτή τη στιγμή το πρώτο μέλημα της νέας Γενικής Διευθύντριας του Ταμείου είναι