Το Δεύτερο Κύμα της Κρίσης:Είστε Έτοιμοι;

 Γράφει ο ΤυχαίοςΗ πυκνότητα των ειδήσεων, των αναλύσεων, των απόψεων και των ανακοινώσεων του τελευταίου μήνα   έχει συμβάλλει στη δημιουργία μιας "ομίχλης" γύρω από την πραγματική εικόνα της οικονομίας. Ταυτόχρονα και ανάλογα με την εκάστοτε εφήμερη επικαιρότητα, εναλλάσσονται τα συναισθήματα και οι τάσεις της κοινής γνώμης.Σε ποια κατάσταση όμως βρίσκεται ο πυρήνας της ελληνικής κρίσης; Είναι δηλαδή επιλύσιμο το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας με κάποια μέθοδο, με κάποιο τρόπο έστω και ακραίο σε σχέση με τη σκληρότητα ή την έκταση των όποιων μέτρων;Αν φανταστούμε ότι η ελληνική κοινωνία αποδέχεται και εφαρμόζει και μάλιστα ενεργά το σύνολο των επιβαλλόμενων μέτρων, των παρόντων, των μελλοντικών, όλων. Επίσης, ας υποθέσουμε ότι το........κράτος κατορθώσει να γίνει αποτελεσματικό και μικρότερο, εισπράττει τα προϋπολογισθέντα, οι πολίτες και οι επιχειρήσεις προσχωρούν στην αντίληψη περί πάταξης της φοροδιαφυγής, ανοίγουν όλα τα επαγγέλματα, απολύεται χωρίς ιδιαίτερη κοινωνική αντίδραση ένας ικανός αριθμός δημοσίων υπαλλήλων, παύουν οι απεργίες, επιτυγχάνονται οι στόχοι των αποκρατικοποιήσεων με ραγδαίο ρυθμό και τέλος πάντων όλα κυλούν παραδόξως οργανωμένα εκπλήσσοντας και τον πιο δύσπιστο αναλυτή.Για να συνεχίσουμε το υπόδειγμά μας, ας θεωρήσουμε ότι όλα αυτά πραγματοποιούνται από τώρα και ολοκληρώνονται όχι πολύ μακρυά από σήμερα. Σε πέντε μήνες από τώρα. Στα τέλη του Φεβρουαρίου του 2012.Ποιες θα είναι οι συνέπειες ενός τέτοιου -υποθετικού - σεναρίου; Για να διερευνηθεί αξιόπιστα ένα τέτοιο - επιφανειακά αισιόδοξο - σενάριο, ας θυμηθούμε τους πραγματικούς στόχους που υποχρεωτικά πρέπει να υπηρετήσει οποιοδήποτε πρόγραμμα προσαρμογής:Έξοδο της χώρας στις αγορές, ώστε να μπορεί να εξασφαλίζει φθηνό δανεισμό για τις κρατικές δαπάνες και το χρηματοπιστωτικό σύστημαΕνίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ώστε να εισέρχεται φρέσκο χρήμα στη χώρα. Όχι δανεικό αλλά υγιές.Αποτυχία επίτευξης αυτών των στόχων σημαίνει αποτυχία οποιουδήποτε προγράμματος, οποιασδήποτε μεθοδολογίας, οποιασδήποτε πολιτικής. Επίτευξη δημοσιονομικών στόχων - έναντι οιουδήποτε κόστους - δεν επιλύει κανένα πρόβλημα. Όσους φόρους και να μαζέψει το κράτος, όσες δαπάνες και να μειώσει όσες μεταρρυθμίσεις και να κάνει, το κεντρικό ζητούμενο δεν επιτυγχάνεται αν δεν επιτευχθούν οι παραπάνω δύο στόχοι. Γιατί; Μα διότι το νόμισμά μας είναι εισαγόμενο. Η εισροή χρήματος πραγματοποιείται - όπως ακριβώς και σε μια επιχείρηση - είτε με πωλήσεις προϊόντων, είτε με δανεισμό, είτε με εκποίηση παγίων. Υπάρχει και η δωρεά ή η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου αλλά νομίζω ότι θα βγούμε εκτός θέματος. Η εξοικονόμηση χρήματος σε κάθε επιχείρηση αποτελεί αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη επιβίωσής της.Στην παρούσα φάση λοιπόν - ακόμη κι αν εκπληρωθούν όλοι μα όλοι οι όροι, επιτυγχάνονται οι παραπάνω δύο ζωτικής σημασίας στόχοι;Ας τους εξετάσουμε κατά σειρά.Έξοδος της χώρας στις αγορές. Εννοείται, με επιτόκια που να επιτρέπουν το δανεισμό.Η κρίση μας άφησε μια πολύ βαριά κληρονομιά η οποία συνοψίζεται στο εξής: Μ