Το «σκληρό πόκερ» του Γιώργου Παπανδρέου με την πολιτική και τον λαό

Του Μανώλη Κυπραίου
Όπως αποδεικνύεται, το «επικοινωνιακό παιχνίδι» του Γιώργου Παπανδρέου με στόχο την απαιτούμενη από την Τρόικα συναίνεση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήταν προσχεδιασμένο.Και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Όταν έχει αποκαλυφθεί ο σχεδιασμός του Μέγαρου Μαξίμου από την 1η Μαρτίου (διαβάστε εδώ), ο οποίος τηρείται βήμα προς βήμα, δεν χωράνε ούτε διαψεύσεις, ούτε σχόλια του τύπου: «σενάρια».Το ζητούμενο όμως, είναι τι κρύβεται πίσω από όλον αυτό το σχεδιασμό. Που πραγματικά στοχεύει ο πρωθυπουργός;Είναι πασιφανές πως ο Γιώργος Παπανδρέου γνωρίζει τα πάντα για την πορεία της οικονομίας και τα μακροοικονομικά μεγέθη από τον Δεκέμβριο του περασμένου χρόνου, όταν έφτασαν στο γραφείο του τα αποτελέσματα των αναλύσεων που έκαναν οι οικονομολόγοι που έχει προσλάβει υπό το καθεστώς συμβούλων.Λίγες εβδομάδες μετά, ήρθαν και τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και του υπουργείου Οικονομικών.Όλοι οι αριθμοί έλεγαν με απλά ελληνικά: Η Ελλάδα δεν βγαίνει.Ετσι, εν κρυπτώ και παραβύστω, ο πρωθυπουργός άρχισε έναν μαραθώνιο επαφών με τις ηγεσίες των ισχυρών χωρών της.......... Ευρώπης αλλά και με την Ουάσιγκτον, ώστε να εξασφαλίσει νέα χρηματοδότηση και αν είναι δυνατόν και ένα «χαλαρό κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Τη στιγμή που όλοι οι υπουργοί αλλά και ο ίδιος έλεγαν πως: «πάμε καλά», την ίδια στιγμή προσπαθούσαν να καλύψουν τις επαφές και κυρίως τα λάθη στις εκτιμήσεις τους.

Οι ευθύνες του Γ. Παπακωνσταντίνου
Σε αυτό το σκέλος, των εκτιμήσεων, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη, θεωρώντας πως οι Έλληνες πολίτες έχουν «σεντούκια με χρυσές λίρες» κάτω από τα κρεβάτια τους και θα τα ανοίξουν αναγκαστικά. Επεισε των πρωθυπουργό-κει μετά την Τρόικα-πως έχει τις λύσεις, ακολουθώντας τα χνάρια των κακών χειρισμών του προκατόχου του Γιώργου Αλογοσκούφη.Προσπάθησε σε χρόνο-μηδέν να αλλάξει όλα όσα δεν άλλαξαν σε σαράντα χρόνια, με κοινωνικά και οικονομικά βίαιο τρόπο. Και το κυριότερο: χωρίς συζήτηση, χωρίς στρατηγικό πλάνο. Όλα αποφασίζονται και εκτελούνται υπό το καθεστώς πανικού.Δημιούργησε ένα άδικο φορολογικό σύστημα το οποίο τιμωρεί και διώκει-κυρίως τους μη κατέχοντες. Αύξησε τους φόρους σε σημείο να πλήξει την ανάπτυξη και τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Κατήργησε το κοινωνικό κράτος και έφερε προ των πυλών της κατάρρευσης τον δημόσιο τομέα και ταμεία. Όλα αυτά είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Ενός παγόβουνου που καθημερινά ανακαλύπτουμε το βάθος του κάτω από την επιφάνεια προκαλώντας μας ανησυχία.Η εσωτερική κατάσταση στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και οι «διαρροές» των συναδέλφων του υπουργών προς το πρόσωπό του αποδεικνύουν πως αν δεν του παρείχε ο πρωθυπουργός καταφύγιο, σίγουρα δεν θα βρισκόταν στην κυβέρνηση. Αλλά ακόμα και η κομματική βάση του κυβερνώντος κόμματος, τον θεωρεί ως εκπρόσωπο της πιο ακραίας μορφής νεοφιλελευθερισμού, κάνοντας το «Σοσιαλιστικό» στον τίτλο του κόμματος να φαντάζει ως ένα κακόγουστο και ειρωνικό αστείο.