Το σοσιαλιστικό ξύλο πονάει λιγότερο;

Γράφει η Βασιλική Πιτούλη Η εξουσία ανέκαθεν χρησιμοποιούσε βία για να επιβάλλεται στη μάζα και να τη χειραγωγεί. Όσο προχωρούσε ο πολιτισμός, όσο οι ανθρώπινες κοινωνίες οργανώνονταν, τόσο η μάζα αφυπνιζόταν, και περιοριζόταν αντίστοιχα ο αυταρχισμός της εξουσίας. Στην αρχαία Αθήνα είχαμε την άμεση δημοκρατία, η οποία όμως βασιζόταν σε ένα σύστημα δουλοκτητικό. Οι Αθηναίοι πολίτες ήταν χορτάτοι και μορφωμένοι για να μπορούν να αγορεύουν στην Εκκλησία του Δήμου, αλλά αν δεν υπήρχαν οι δούλοι, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Ακολούθησε ο Μεσαίωνας, η σκοτεινή εποχή των μέσων χρόνων, με τους φεουδάρχες που είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου στους υπηκόους τους. Με τη γένεση των εθνικών κρατών στην Ευρώπη, με το Διαφωτισμό, ανατράπηκε το ......παλιό καθεστώς, δηλαδή οι ελέω Θεού μοναρχίες. Ξεσηκώθηκαν σιγά σιγά οι λαοί της Ευρώπης και, ή αποκεφάλισαν τους βασιλιάδες τους (περίπτωση Γαλλίας) ή τους ανάγκασαν να εκδημοκρατιστούν, δημιουργώντας τις σύγχρονες συνταγματικές δημοκρατίες. Σήμερα, δημοκρατία χωρίς Σύνταγμα δε νοείται. Η πλατεία Συντάγματος της Αθήνας με το ένδοξο παρελθόν ζει τον τελευταίο καιρό πολύ έντονα. Το κίνημα των Αγανακτισμένων είναι κάτι πρωτόγνωρο. Δημιουργήθηκε αυθόρμητα, μιμούμενο ίσως παρεμφερή κινήματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετωπίζουν την οικονομική κρίση. Ανεργία, ακρίβεια, ανικανότητα του πολιτικού συστήματος, ατιμωρησία των διεφθαρμένων πολιτικών, είναι τα οφθαλμοφανή, που προκάλεσαν την αγανάκτηση μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού. Συγκεντρώθηκαν όχι μόνο στο Σύνταγμα, στην καρδιά της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά και σε άλλες μεγάλες πλατείες της χώρας. Το Δεκέμβριο του 2008, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, είχαμε τα «νέα Δεκεμβριανά». Φόνος του μικρού Αλέξη Γρηγορόπουλου, η Αθήνα στις φλόγες. Πρόσωπα με κουκούλες, χωρίς ταυτότητα, (πιθανότατα προβοκάτορες), δημιουργούν πρόβλημα στη χώρα και φυσικά στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Διαμαρτύρονται, αλλά κυρίως ασκούν βία, η οποία ως γνωστόν, δε βγάζει ποτέ σε καλό. Τα ΜΑΤ τους περιλαμβάνουν, με αποτέλεσμα… μπάχαλο. Οι εφημερίδες και τα κανάλια ουρλιάζουν, τα συνδικάτα το χαβά τους. Γίνονται εκλογές και ανεβαίνει στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Δε θα αναφέρω τον εμπαιγμό «λεφτά έχουμε», αυτό έχει καταγραφεί στο ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο. Με την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, αρχίζει μια φοβερή οικονομική κρίση. Δουλειές χάνονται, μαγαζιά κλείνουν, ο κόσμος (ο κοσμάκης) φορολογείται ανηλεώς. Την ίδια ώρα, όλοι ξέρουν ότι οι καταθέσεις Ελλήνων ισχυρών (και κλεφτών) στο εξωτερικό αρκούν για να αποσβεσθεί δυο τρεις φορές το δημόσιο χρέος. Αυτά πόσο μπορεί να τα ανεχτεί ένας λαός; Όχι απλά αγανακτισμένοι, αλλά εξοργισμένοι πολίτες κατεβαίνουν στις πλατείες. Δύσκολο να κρατηθεί η πολύτιμη ψυχραιμία, αλλά τα καταφέρνουν. Και τη μέρα που υπογράφεται το μεσοπρόθεσμο στη Βουλή, οι προβοκάτορες κάνουν πάλι την εμφάνισή τους. Η κυβέρνηση εξαπολύει μέσω της αστυνομίας χιλιάδες δακρυγόνα, χημικά, κρότου – λάμψης. Ακόμη και στο πλήθος πο