Τρέχουν ιδρωμένοι πίσω από τα γεγονότα

 Του Γιώργου Κράλογλου Ακόμη και τώρα που κορυφώνεται ανεξέλεγκτα ο διεθνής τζόγος στοιχημάτων για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας καθώς αυξάνονται και οι αμερικανικές πιέσεις για αποδυνάμωση του ευρώ με πολιορκητικό κριό την μονίμως «προσφερόμενη» Ελλάδα, η κυβέρνηση δείχνει αμήχανη και ανίκανη να αντιδράσει. Η δε αδυναμία αντίδρασής της την παγιδεύει ακόμη και στο ενδεχόμενο προώρων εκλογών. 

Πρόκειται (παρά τα όσα δηλώνονται) για πιθανότατο ενδεχόμενο που διαγράφει εκτός των άλλων και η εμφανέστατη συσπείρωση των συντεχνιών των κρατικών υπαλλήλων και των κλειστών επαγγελμάτων με σκοπό την Φθινοπωρινή αντεπίθεση καθώς διακρίνουν (μετά τις εξελίξεις στις μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο και στα Πανεπιστήμια) απόλυτη γύμνια στο οπλοστάσιο της κυβέρνησης. Γύμνια που την αποκαλύπτει και ο διαχωρισμός των .........στρατηγικών κινήσεων των παραγωγικών δυνάμεων (όπως αυτές των ιδιωτικών Τραπεζών και άλλων που θα ακολουθήσουν) από τις τακτικές της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Άλλωστε, εκεί που έχουμε φθάσει, καμία συντεχνία δεν πρόκειται να δείξει ευαισθησία για τους κινδύνους δημιουργίας χάους στην οικονομική και κοινωνική ζωή.

Χάους επιθυμητού βέβαια από τα αριστερά κόμματα για τα αυτονόητα πολιτικά κέρδη αλλά και από τα άλλα μικρά κόμματα αφού έτσι αποκτούν ισχυρότερη άποψη, φωνή και λόγο εντός και εκτός Βουλής.

Σε ό,τι αφορά την Νέα Δημοκρατία, η αδυναμία της να πείσει ότι μπορεί να χαράξει δρόμο εξελίξεων στην πολιτική και κυρίως στην οικονομία (σε βάρος της κυβέρνησης) την καθηλώνει μόνο σε τακτικές προεκλογικών κινήσεων και ασφαλώς στην αναμονή της (καθόλου βεβαίας) είσπραξης της φθοράς του ΠΑΣΟΚ.

Φθοράς, όμως, που εκδηλώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα από τον μήνα αυτό, μετά την κυβερνητική γκάφα με την υπόθεση των εμπραγμάτων εγγυήσεων στην Φινλανδία.

Τη γκάφα που ακολούθησε αμέσως μετά η αναδίπλωση του υπουργού Οικονομικών κ. Ε. Βενιζέλου στις συντεχνίες του υπουργείου του να διατηρούν επιδόματα και μπόνους που δεν δικαιούνται.

Στο δίδυμο, δε, των αστοχιών αυτών πρέπει να προστεθεί  και η αναγγελία μιας «γλυκανάλατης» πολιτικής αποκρατικοποιήσεων όπου οι κυρίως οι Πασοκικές συντεχνίες απειλούν με πόλεμο ακόμη και για σκέψη μεταβολής του κατεστημένου των κρατικών υπαλλήλών που συντεχνιακά εμφανίζονται ως κεκτημένα. 

Έχει δε σημασία να σταθούμε στο σημείο αυτό γιατί ο πόλεμος των συντεχνιών των κρατικών υπαλλήλων δημοσίου και ΔΕΚΟ  έχει ένα σκοπό. 

Να μην μειωθεί το κράτος να μην πειραχθούν οι 1.150.000 κρατικοί υπάλληλοι και τα κεκτημένα τους και να μην εφαρμοστούν οι συμφωνίες της 21ης Ιουλίου στις Βρυξέλλες για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους γιατί υπονομεύουν τις καρέκλες τους!! 

Έτσι ενώ και ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ τρέμουν τις εκλογές (ακόμη και για την περίπτωση που τις κερδίσουν) βρίσκονται τώρα σε κατάσταση αναγκαστικής ετοιμότητας και άμυνας.

Άμυνα κατ΄ αρχήν προς τις συντεχνί