Τρόικα και δημοσιογραφία: Με ποιον είμαστε;

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς επιτήρησης από την τρόικα, η οποία εκπροσωπεί τους κατόχους του ελληνικού δημόσιου χρέους, έχει σημάνει τον μακροχρόνιο, δίχως ορατό τέλος, έλεγχο της χώρας από τους δανειστές της. Για να επιτευχθούν οι στόχοι των επιτηρητών και να περάσουν χωρίς αντίσταση η απώλεια εθνικής κυριαρχίας, η εκποίηση της εθνικής περιουσίας, η βίαιη εκπτώχευση της πλειονότητας των Ελλήνων, ο ελληνικός λαός συκοφαντείται και εκβιάζεται σχεδόν στο σύνολό του.
● Διεφθαρμένοι, γραφειοκράτες και αντιπαραγωγικοί οι δημόσιοι υπάλληλοι.
● Διεφθαρμένοι και φοροφυγάδες οι μικρομεσαίοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
● Διεφθαρμένες συντεχνίες όλες οι......... επαγγελματικές και επιστημονικές κατηγορίες.

● Διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και κλέφτες κοινοτικών κονδυλίων οι αγρότες.
● Καλομαθημένοι καλοπερασάκηδες και άπληστοι καταναλωτές με δανεικά όλοι οι υπόλοιποι.
Μια γιγαντιαία επιχείρηση συλλογικής ενοχοποίησης εξελίσσεται τα τελευταία δύο χρόνια. Ένας πολυεπίπεδος επικοινωνιακός πόλεμος, με στόχο την ακινητοποίηση και εξουδετέρωση της ελληνικής κοινωνίας, ώστε η άγρια λεηλασία εισοδημάτων, δικαιωμάτων, περιουσίας και κυριαρχίας των Ελλήνων στην ίδια τους τη χώρα να επέλθει ανενόχλητα. Με τις ελάχιστες δυνατές αντιστάσεις.
● Το ερώτημα είναι αβίαστο και ευθύ: Θα μπορούσε μια συκοφαντική επίθεση τέτοιου μεγέθους να έχει το σημερινό καθηλωτικό αποτέλεσμα χωρίς την καθοριστική συμβολή της πλειονότητας των ισχυρών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης;
● Η απάντηση είναι, δυστυχώς, κατηγορηματική: Όχι. Για την ακρίβεια, χωρίς τη σύμπραξη τόσων και τόσο ισχυρών ΜΜΕ, θα ήταν αδύνατη κάθε παρόμοια απόπειρα.
Γιατί όμως τόσα Μέσα Ενημέρωσης συμπράττουν σε ένα έγκλημα με εθνική διάσταση; Η απάντηση δεν είναι μονοδιάστατη...
Η διαπλοκή
Κατ’ αρχάς, εδώ και χρόνια, πολλά από τα ισχυρότερα ΜΜΕ αποτελούν ιδιοκτησία επιχειρηματιών που είτε λειτουργούσαν ως ολιγοπώλια σε συγκεκριμένους οικονομικούς τομείς είτε απολάμβαναν πολλαπλά κρατικά ωφελήματα.
Υπερκοστολογημένα δημόσια έργα, κρατικές προμήθειες, σκανδαλωδώς ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις και ποικίλες ενισχύσεις ήταν ένα ευρύ πεδίο δράσης για το επιχειρηματικό σύμπλεγμα που κυριάρχησε και έγινε πανίσχυρο τις τελευταίες δεκαετίες. Πάντα με τη συνδρομή των Μέσων Ενημέρωσης που είχε στην κατοχή του.
● Από τη μια η ισχύς των Μέσων είναι δεδομένη. Και οι πολιτικές τους παρεμβάσεις επίσης. Συγκροτήματα υποδεικνύουν και συχνά επιβάλλουν αρχηγούς κομμάτων και πρωθυπουργούς. Παλιά τους τέχνη κόσκινο...
● Από την άλλη οι μειώσεις μισθών, η λιτότητα, η διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και ο δραστικός περιορισμός του δημόσιου τομέα αποτελούσαν πάντα την ατζέντα της δικής τους εκδοχής του ελληνικού εκσυγχρονισμού.
Υπ’ αυτήν την έννοια δεν είναι καθόλου παράξενη η χρόνια εμμονή στην πάση θυσία μείωση του κράτους. Πάντα θεωρούσαν ότι, όσο λιγότερα χρήματα ξοδεύει το κράτος για κοινωνική πολιτική