Υπάρχει κίνδυνος χούντας στην Ελλάδα;

Του ΔημήτρηΓιαννακόπουλου
Η πιθανότητα επιβολής στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, όχιαπλώς ψιθυρίζεται πλέον στην Ευρώπη, αλλά λαμβάνει διαστάσεις δημόσιαςπροβολής. Το θέμα συζητείται τελευταία και στο πολιτικό-διοικητικό τμήμα τουΝΑΤΟ, από ότι πληροφορούμαι από φίλους.
Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω με βάση τα δεδομέναπου έχω στη διάθεση μου την πιθανότητα τυπικού πραξικοπήματος στη χώρα μας, ανκαι ήδη αυτό.....
έχει επισυμβεί σε πολικήφόρμα με την κοινοβουλευτική διολίσθηση σε μια μορφή περιορισμένης δημοκρατίαςκαι κατεδάφισης της λαϊκής κυριαρχίας. Από την στιγμή ένταξης της χώρας στονατομικό μηχανισμό και της υπογραφής της πρώτης δανειακής σύμβασης έχουν γίνειπολλά μικρά κυβερνητικά πραξικοπήματα με κοινοβουλευτική ή/ και δικαστικήκάλυψη ή απολύτως αντισυνταγματικά, αυθαίρετα, και παράνομα, όπως έχουν αρκετοίνομικοί και πολιτικοί επιστήμονες (από όλους τους πολιτικούς χώρους) δείξει καιόπως έχω στη συγκυρία επισημάνει. Θυμάστε ίσως όταν παρουσίασα αναλογίες τηςσημερινής ελληνικής δημοκρατικής έκπτωσης, με την περιπέτεια της Δημοκρατία τηςΒαϊμάρης, ιδιαίτερα από το 1925 – 1933! Εδώ μάλιστα, σήμερα, δεν θα αποκαλούσατην δημοκρατία «ανάπηρη» όπως ο ΧάινριχΒίνκλερ, αναφερόμενος στην «Βαϊμάρη», αλλά εξευτελισμένη και ανυπόληπτη: Ψυχικά ανάπηρη, αν θέλετε, και σωματικάπαραμορφωμένη από εγκαύματα.
Αν κρίνω από φίλους και γνωστούς Έλληνες, υψηλόβαθμούςαξιωματικούς, που ρωτώ σχετικά - αν και διαπιστώνω τον προβληματισμό τους γιατην εξέλιξη της κρίσης και καταγράφω την απογοήτευσή τους για τους επιμέρουςκυβερνητικούς χειρισμούς - δεν παρατηρώκαμία διάθεση για στρατιωτικό κίνημα ή οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση από το στράτευμα.Αυτό σημαίνει ότι ή ο κύκλος των γνωριμιών μου και στα τρία όπλα είναιεξαιρετικά δημοκρατικός, ή ότι πράγματι ο κορμός του στρατεύματος αποτελείταιαπό μετριοπαθείς ή συντηρητικούς, αλλά απολύτως δημοκρατικούς τεχνοκράτες, μεεκείνη μάλιστα την παλαιά πατριωτική, ιδεαλιστική αύρα, που δεν κρύβω πως μουαρέσει να διαπιστώνω σε αξιωματικούς.
Με μια κουβέντα, δεν βλέπω διάθεση για πραξικόπημα που ναπροκύπτει πρωτογενώς από τον στρατό.Αυτό που παραμένει να διευκρινιστεί είναι πώς θα αντιδρούσε το στράτευμα αν ηπολιτική ηγεσία της χώρας το έμπλεκε σε μια σύγχρονη περιπέτεια καθολικήςεφαρμογής ενός καθεστώτος πολιορκίας, ως εξέλιξη του καθεστώτος έκτακτηςανάγκης στο οποίο ύπουλα ενταχθήκαμε, δίχως να δω την διανόηση και ευρύτερα τονεξ ορισμού προοδευτικό κόσμο να αντιδρά εγκαίρως όπως όφειλε. Το αντίθετοπαρατήρησα σε κάμποσες περιπτώσεις και εξοργίστηκα. Τώρα απλώς θλίβομαι για τηνπερίπτωση πνευματικών δημιουργών και αξιόλογων ακαδημαϊκών, οι οποίοι στο βαθμόπου δεν τολμούν να σταθούν στο ύψος τους, τουλάχιστον δεν αποφεύγουν τον αυτοεξευτελισμό,«υπακούοντας» σε αντιδραστικές πρωτοβουλίες του ΔΟΛ και ορισμένων άλλων φορέωντης διαπλοκής.
Στον πνευματικό κόσμο, με την έννοια της δημοκρατικής κριτικήςδημιουργίας, δεν αρέσουν οι χούντες, το ζήτημα όμως είναι τι κάνουν για να