Υποψίες και ψίθυροι ενώπιον του πολιτικού μετασχηματισμού

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Διάπλατα έχει ανοίξει πλέον το ζήτημα του πολιτικού μετασχηματισμού στην Ελλάδα, ο οποίος συνδυάζεται ασφαλώς με τον κοινωνικό μετασχηματισμό και την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης. Σκέψεις αρθρώνονται από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος και πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται ή εκδηλώνεται η πρόθεση να αναληφθούν από όσους διαθέτουν θεσμική δύναμη και σχετική νομιμοποίηση, αλλά και από όσους διακρίνονται από παρεμβατικότητα στο επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών, πρόσβαση στα ΜΜΕ ή απλώς, από διάθεση πολιτικής συμμετοχής.
Το θετικό στην υπόθεση είναι ότι επιτέλους έγινε κατανοητό ότι η οικονομική κρίση της χώρας συνδέεται απολύτως με την πολιτική και πολιτειακή δομή. Και το ακόμη θετικότερο και ίσως παραγωγικότερο, είναι ότι ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η κρίση θα ξεπεραστεί στο βαθμό που θα ολοκληρωθεί ο κοινωνικός μετασχηματισμός στη......... βάση ενός άλλου μοντέλου πολιτικής εξουσίας. Επιτέλους περιθωριοποιούνται οι ντερμπεντέρηδες με τις «αντικειμενικές» και «ουδέτερες» λύσεις. Ευτυχώς, τα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας κατάλαβαν ότι τέτοιες δεν υπάρχουν. Αυτό αποτελεί ένα ισχυρό χτύπημα στο νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα του καθεστώτος.
Ήρθε η στιγμή να κουβεντιάσουμε καθαρά πολιτικά και αυτό το θεωρώ μια καθοριστική νίκη της κοινωνίας των πολιτών και των blogs, την οποία με ιδιαίτερη ικανοποίηση εσωτερικεύω (επιτρέψτε μου) και ως προσωπική επιτυχία. Βλέπω να ανασταίνεται η πολιτική σκέψη και κουλτούρα στο τόπο μας και τούτο μόνον ως κοινωνική ευλογία μπορώ να το ορίσω. Επιτέλους θα αποκτήσουμε μια κοινή γλώσσα αντιπαράθεσης, μέσα από την οποία θα διαμορφωθούν συγκλίνουσες αντιθέσεις και όχι απολιτικές συναινέσεις καιροσκόπων. Το νόημα της πολιτικής δράσης θα πάψει να είναι το απόλυτο προϊόν της τηλεπολιτικής, αλλά θα συντίθεται μέσω μια νέας διαδικασίας παραγωγής μηνύματος, που καλλιεργεί η επέκταση της επίδρασης των Νέων Μέσων στην Ελλάδα.
Η αρχή είναι πάντα δύσκολη και ασφαλώς πλημμυρισμένη από αντιφάσεις. Η επικοινωνία με τα Νέα Μέσα, αρχικά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ο αντικατοπτρισμός του λόγου των Παλαιών. Σήμερα, όμως, δειλά-δειλά ξεπροβάλλει η ικανότητα τον Νέων Μέσων να παράγουν ένα σαφώς πολικότερο μήνυμα και αυτό ενισχύεται από την διάθεση πολλών αποκλεισμένων από το καθεστώς προσωπικοτήτων να συμβάλουν στην διαμόρφωση ενός υψηλού πολιτικού πολιτισμού στην πατρίδα μας. Ένας τέτοιος πολιτισμός δεν προκύπτει ξαφνικά, ούτε αντανακλά κάποιο ηθικοπλαστικό επίπεδο επικοινωνίας. Δεν είναι απαλλαγμένος από όλα τα «αγαθά» της τρέχουσας κουλτούρας μας. Και την σοφία του έχει και τον αλτρουισμό του, όπως και την ιδιοτέλειά του και την αλητεία του. Κυρίως όμως διακρίνεται από καχυποψία. Ένας φίλος, έμπειρος στην καθημερινή πρακτική της πολιτικής, όρισε το διαδίκτυο ως το «βασίλειο της καχυποψίας». Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η διάχυτη καχυποψία που παράγεται από το καθεστώς στην Ελλάδα μέσω των ΜΜΕ, αλλά και η σχετική κουλτούρα που συνδέεται με την μορφή ανάπτυξης του πολιτ