Ζητείται Ελπίς επί πιστώσει

Του Γιώργου ΚαισάριουΤα νέα λοιπόν είναι ότι τα λεφτά σχεδόν τα έχουμε πάρει. Οι τελευταίες ειδήσεις αναφέρουν ότι θα απαιτηθεί υποχρεωτική συναίνεση, αλλά έχω την αίσθηση ότι ακόμα και χωρίς αυτή την περιβόητη συναίνεση εκ μέρους της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, οι της Ευρώπης θα βρουν κάποια δικαιολογία να μας τα δώσουν.Το πρόγραμμα αναφέρει ότι η κοινοπραξία της τρόικα μαζί πλέον με την εθελοντική συνεισφορά των καλών ευρωπαϊκών....... τραπεζικών ομίλων θα φτάσει τα περίπου 150 δισ. ευρώ.Οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουμε πει πως τα λεφτά θα τα πάρουμε ό,τι και να κάνουμε. Δεν έχει καμία σημασία αν η κυβέρνηση πετύχει ορισμένους στόχους ή όχι, διότι από τη στιγμή που οι της Ευρώπης δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα για αναδιάρθρωση, τότε θα πρέπει να πληρώσουν προκειμένου να μην γίνει. Και πράγματι αυτό ακριβώς κάνουν.Οι ελπίδες τώρα του ελληνικού λαού βασίζονται στο plan B της Ευρώπης, που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο από πίστωση χρόνου μέχρι να σκάσει το ελληνικό ζήτημα στα μούτρα τους. Και το ότι θα σκάσει να είσαι απολύτως σίγουρος αγαπητέ αναγνώστη, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όπως είπα στο προχθεσινό ένθετο, το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα φάει τη φόλα αλλά και ποιον θα πάρουν τα σκάγια.Υπαρχει ένα ερώτημα αυτές τις μέρες στο διεθνή τύπο. Αυτό είναι αν οι Έλληνες θέλουν να σωθούν. Αυτό βέβαια υπονοεί ότι οι συνταγές για την ελληνική κρίση (περισσότερες πιστώσεις που δεν μπορούμε να πληρώσουμε) είναι η λύση. Αλλά αν πράγματι η τωρινή συνταγή είναι η λύση, για ποιο λογο οι Έλληνες δεν την θέλουν; Μήπως πραγματικά δεν θέλουν να σωθούν;Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να απαντηθεί για ποιο λογο οι Έλληνες δεν βλέπουν λύση στις συνταγές της Ευρώπης; Άσχετα από τις αριστερίζουσες ιδέες που διακατέχουν τους περισσότερους πολίτες της Ελλάδος, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κοινή πεποίθηση των πολιτών αυτής της χώρας δεν διαφέρει από την άποψη της αγοράς περί του θέματος. Τούτο είναι ότι η τωρινή πολιτική δεν είναι λύση.Αν μη τι άλλο ταιριάζει και συμπίπτει με το ότι δεν υπάρχει ούτε ένας ξένος αναλυτής που δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια αναδιάρθρωση των χρεών της. Άρα οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν δίκιο, υπό την έννοια ότι οι τωρινές πολιτικές δεν αποτελούν λύση και άρα δεν θέλουν να σωθούν υπό το προτεινόμενο σχέδιο. Υπό αυτή την έννοια, οι τωρινές πολιτικές δεν είναι τίποτα άλλο από μια πίστωση χρόνου, που, όταν έρθει ο τελικός λογαριασμός, θα είναι αρκετά μεγαλύτερος. Ο χρόνος είναι χρήμα, μην ξεχνάμε ότι και  στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο χρόνος είναι και τόκοι.Στη Γερμανία οι οικονομολόγοι είναι χωρισμένοι σε δυο στρατόπεδα. Οι μισοί φοβούνται ότι μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα προκαλέσει ένα ντόμινο που θα μεταδοθεί και σε άλλες περιφερειακές χώρες (αργά ή γρήγορα μεταξύ αυτών και στην ίδια τη Γαλλία) και οι άλλοι μισοί φοβούνται ότι ακόμα και με όλα αυτά τα λεφτά, τελικά η Ελλάδα δεν θα καταστεί βιώσιμη και οι χασούρες στους Ευρωπαίους φορολογουμέν