Aς κλαιμε για πεθαμενους και ζωντανους

Ολοι μας ταραχτηκαμε απο τον χαμο των δυο παιδιων,κανενας μας δεν νοιωθει αυτο που νοιωθουν οι δικοι τους ανθρωποι,καταληξαμε να ζουμε ολοι σε μια καθημερινη ζουγκλα,απομακροι ο ενας απο τον αλλον,μερικες φορες και εχθρικοι με τον διπλανο μας,ζουμε σε κουτια, με τεντες και οτι αλλο μπορυμε να βαλουμε ωστε να μην ερχομαστε σε οτπικη επαφη με τους αλλους,ο χωρος
μας ειναι αυτο που.......
μας ενδιαφερει απο εκει και περα ας πανε ολα στο διαολο.

Δεν μας νοιαζει που το σκουπιδι εχει πλημμυρισει τις γειτονιες μας,αρκει να ειναι εξω απο τον δικο μας χωρο,δεν μας ενδιαφερει αν καποιος διπλα μας εχει προβλημα επιβιωσης αρκει να εχουμε εμεις οτι μας κανει κεφι.

Ζουγκλα δεν ειναι αυτη που βλεπουμε στα ντοκυμαντερ,ζουγκλα ειναι αυτο που λεμε ζωη,αυτο που ζουμε καθε μερα ,οταν η δημοκρατια τελειωνει εκει που αρχιζει η αντιθετη αποψη... τοτε για ποια δημοκρατια πολεμαμε?

Αφησαμε την υπαρξη μας στα χερια ανικανων,αυτο που μας ενοιαζε ηταν να κτισουμε,περι
Keywords
Τυχαία Θέματα