ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

21 ημέρες σε εξέλιξη το κίνημα των εκατοντάδων
χιλιάδων ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ!!!

«Τι είναι λοιπόν ο επαναστατημένος άνθρωπος»,
αναρωτιέται στο ομώνυμο βιβλίο του ο Albert Camus και
συνεχίζει, «ένας άνθρωπος που λέει όχι! Αρνιέται αλλά
δεν παραιτείται: είναι ακόμα αυτός που λέει ναι από την
πρώτη του κίνηση!» Το όχι του σημαίνει: «Μέχρι εκεί και μη παρέκει» , «το παρακάνετε», «υπάρχει ένα όριο που δεν θα....
 ξεπεράσετε». Με λίγα λόγια αυτό το όχι του εξεγερμένου επιβεβαιώνει την παρουσία ενός ορίου.

Η επιβεβαίωση που συνεπάγεται κάθε πράξη εξέγερσης
εξελίσσεται σε κάτι που ξεπερνά το άτομο αφού το βγάζει από
την παθητική μοναξιά του και του δίνει μια αφορμή δράσης! Ο
σκλάβος δεν ξεσηκώνεται μόνο για τον εαυτό του, αλλά για όλες
τις ανθρώπινες υπάρξεις, όταν κρίνει πως με την υπάρχουσα τάξη
κάτι μηδενίζεται μέσα του που δεν ανήκει μόνο σε αυτόν, αλλά
είναι κοινός τόπος, όπου όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και αυτοί που
του αντιπαρατάσσονται μπορούν να αποτελέσουν μια κοινότητα και
να συμβιώσουν σε καθημερινή βάση, ειρηνικά και παραγωγικά σε
αυτήν.

Ίσως τελικά να είναι ευλογία για τις επόμενες γενιές Ελλήνων,
τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας σε αυτήν την ευλογημένη απόληξη
της χερσονήσου του Αίμου που ακούει ατέλειωτους αιώνες τώρα
στο όνομα Ελλάδα, το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα στην εποχή
του άκρατου ατομικισμού, των διαπροσωπικών μας σχέσεων που
έχουν το βάθος της επιδερμίδας, και της έλλειψης οραμάτων και
αγνής αφοσίωσης σε ιδεώδη ΥΠΑΡΧΟΥΝ ανάμεσά μας νέοι και νέες,
αλλά και πιο ώριμοι στην ηλικία που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
την ίδια ώρα που οι άλλοι  εγκλωβισμένοι στην ευδαιμονία της
ασφάλειας που προσφέρει το «μαντρί» αποφεύγουν τις ευθύνες
που συνεπάγεται η πραγμάτωση, η βίωση της Ελευθερίας…

Από τέτοιου ψυχισμού άτομα φαίνεται να αποτελείται η
εκπληκτικής ποιότητας, η ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ως κοινωνικό φαινόμενο
λαοθάλασσα που ΔΕΝ την ελέγχουν, δεν την κινούν Κόμματα
και ακούει στο όνομα ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ! Τα άτομα αυτά έχουν
σίγουρα ιδεολογικούς προσανατολισμούς αλλά αποφεύγοντας τις
Κομματικές Αγκυλώσεις έχουν αποφύγει και τον εγκλωβισμό τους
στα Κομματικά «μαντριά».

Η εξέγερση γεννιέται από το θέαμα της παραφροσύνης μπροστά
σε μία άδικη κι ακατανόητη κατάσταση. Αλλά η τυφλή της ορμή
διεκδικεί την τάξη μέσα στο χάος και την ενότητα μέσα στην ίδια
την καρδιά αυτού που φεύγει και χάνεται. Φωνάζει, απαιτεί, θέλει
να σταματήσει το σκάνδαλο και να γίνει επί τέλους σταθερό αυτό
που μέχρι τώρα γραφόταν χωρίς ανάπαυλα πάνω στη θάλασσα.  Το
κίνημα της εξέγερσης στηρίζεται ταυτόχρονα πάνω στην
κατηγορηματική άρνηση μιας παραβίασης που κρίνεται απαράδεκτη
και την όχι πολύ ξεκάθαρη βεβαιότητα ενός σταθερού δικαιώματος
ή σωστότερ