Αυτά συμβαίνουν όταν το 8 φορές εις θάνατο ισούται με 19 ...

Δικηγορία, δημαρχία, δολοφονίες... 

Στην πορεία του 73χρονου σήμερα αρχηγού της «εταιρείας δολοφόνων» Χρήστου Παπαδόπουλου τα τρία δέλτα τον χαρακτηρίζουν, όπως προκύπτει από τον βίο και την πολιτεία του.
Τις τελευταίες ημέρες από διαβολική (;) - ακόμα ένα δέλτα - σύμπτωση, ακριβώς την ίδια ημερομηνία (1η Αυγούστου) κατά την οποία πριν από 21 χρόνια άκουσε την πρωτόδικη ετυμηγορία των δικαστών του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών που τον καταδίκασαν οκτώ φορές σε θάνατο, βρισκόταν ξανά αντιμέτωπος με άλλους δικαστές για πράξη που έμοιαζε να είναι βγαλμένη από εκείνη την....
παλιά δικογραφία. Το Πάσχα του 1987, όταν αποκαλύφθηκε η δράση της «εταιρείας δολοφόνων» το σοκ στην κοινή γνώμη ήταν διπλό: τόσο για τη βαρύτητα των πράξεων που αφορούσε τη δολοφονία οκτώ εύπορων ηλικιωμένων οι οποίοι κληροδοτούσαν με πλαστές διαθήκες τις περιουσίες τους σε αγνώστους όσο και για την εμπλοκή ενός πολίτη από αυτούς που αποκαλούμε «υπεράνω υποψίας».
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος ήταν δικηγόρος και είχε διατελέσει δήμαρχος της Νέας Χαλκηδόνας.
Την 1η Αυγούστου 1989 έπεφτε η αυλαία της πολύκροτης δίκης που διεξήχθη επί τρεις μήνες στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού, με την τιμωρία του Χρ. Παπαδόπουλου και άλλων 22 προσώπων που μοιράστηκαν μαζί του το εδώλιο.
Η είδηση της σύλληψής του και της παραπομπής του στη Δικαιοσύνη, αρχές Αυγούστου 2011 προκάλεσε και πάλι έκπληξη. Φράσεις κλισέ όπως «ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος», «ο δολοφόνος χτυπάει πάντα δύο φορές», αλλά και γενικοί αφορισμοί όπως «το σωφρονιστικό σύστημα απέτυχε», ταίριαζαν γάντι στην περίπτωση του Χρ. Παπαδόπουλου. Τα έργα και οι ημέρες του βρίσκονται πάλι στη δημοσιότητα. Εξηγήσεις μπορεί να βρει κανείς ανατρέχοντας στην απολογία που είχε δώσει στην πρώτη δίκη, παρουσιάζοντας τη δική του εκδοχή για τα εγκλήματα της «εταιρείας δολοφόνων».
Το μότο του ήταν: «Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού». Με τον τρόπο του είχε δώσει το στίγμα της εγκληματικής δράσης του. «Αν υπήρχαν 100 εταιρείες δολοφόνων δεν θα ήταν έτσι τα πράγματα. Δεν αρκεί να εξουδετερώσεις τον Καλαφάτη ή τον Τυπάλδο (σ.σ. δύο από τα θύματά του), πρέπει να τους αποδυναμώσεις οικονομικά», είχε πει τότε.
«Σωστός στόχος δεν είναι να χτυπάς έναν εισαγγελέα όπως κάνουν οι εξτρεμιστικές οργανώσεις. Οι κλοπές και οι ληστείες είναι κοινωνικές πράξεις. Τα άλλα είναι λόγια», είχε ισχυριστεί με τον πιο απλό τρόπο ο άλλοτε δήμαρχος της Νέας Χαλκηδόνας, ο οποίος δεν δίστασε να αποδώσει τις δικές του «κοινωνικές πράξεις» στις άμετρες πολιτικές φιλοδοξίες του.

«Ρομπέν των Φτωχών». Με ύφος καθηγητή και διάθεση να παρουσιάσει τον εαυτό του ως Ρομπέν των Φτωχών, ο Χρ. Παπαδόπουλος επιχείρησε να δικαιολογήσει τις δολοφονίες για τις οποίες καταδικάστηκε τότε ο ίδιος όπως και μέλη της συμμορίας. Από το 1985 έως το 1987 τα μέλη της εταιρείας δολοφόνησαν οκτώ ανθρώπους με μοναδικό σκοπό να καρπωθούν την περιουσία τους. Η «εταιρεία δολοφόνων» πλησίαζε τον ηλικιωμ