Αν μας άκουγαν..(συνέχεια)

Του Δημήτρη  Ματσικούδη
Διπλ. Μηχ.Ηλεκτρολόγου Ε.Μ.Π.

Αντίλογος στην πρόταση των κυρίων καθηγητών υπό τον Νομπελίστα κ. Πισσαρίδη για απόλυση 400.000 Δημοσίων υπαλλήλων.

Αγαπητέ μου Άρη,

Ορισμένες από τις πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις των οικονομολόγων καθηγητών, μεταξύ των οποίων και ο Νομπελίστας κ. Πισσαρίδης, που δημοσιεύθηκαν στο χθεσινό φύλλο της Καθημερινής, σηκώνουν πολλή συζήτηση.

Θα εστιαστώ στην πρόταση τους να μειωθεί ο Δημόσιος τομέας κατά 400.000 υπαλλήλους. Στο άρθρο μου που ακολουθεί και.....
που δημοσιεύθηκε στη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 25 Απριλίου 2010, πέραν διαφόρων συμπτώσεων με τις παραπάνω αναφερθείσες προτάσεις των κυρίων καθηγητών, υπάρχει μια διαφορετική πρόταση για την βελτίωση της παραγωγικότητας του Δημόσιου τομέα η οποία πιστεύω, ότι κοινωνικά είναι περισσότερο δίκαια.

Τέλος, σε ότι αφορά γενικά τις προτάσεις των αξιόλογων κυρίων καθηγητών είναι πολύ σημαντικό να κοιταχθούν μέσα από το πρίσμα του άρθρου μου «για την έξοδο από την κρίση» που είναι αναρτημένο στα δημοφιλή θέματα του drasi.skai.gr την ομώνυμη κατηγορία.

Εξέγερση εναντίον της υπαγωγής μας στο Δ.Ν.Τ. ή προσφυγή στον ΑΣΕΠ;

Και τα δύο! Από τη μια πρέπει να αποκλείσουμε τη παράδοση της χώρας στη βαρβαρότητα του Δ.Ν.Τ. από τη άλλη όμως πρέπει να την δυναμώσουμε έτσι που να πάψει να είναι ευάλωτη στους κερδοσκόπους και τα όργανά τους.

Η οικονομική κρίση στην οποία βυθίζεται σήμερα η χώρα έχει κύρια αιτία της τις πληγές του Δημόσιου Τομέα. Ο Έλληνας φορολογούμενος αισθάνεται εξαπατώμενος από τον Δημόσιο Τομέα, περίπου όπως ο Γερμανός αισθάνεται εξαπατώμενος από τη χώρα μας.

Οι προσπάθειες που ήδη γίνονται για την αντιμετώπιση της έλλειψης διαφάνειας και της συνακόλουθης διαφθοράς στο Δημόσιο Τομέα, θα έχουν αποτέλεσμα μόλις Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση συνειδητοποιήσουν ότι η εποχή της ατιμωρησίας για το πλιάτσικο στο Δημόσιο πρέπει να λήξει οριστικά ο δέ επίορκος δημόσιος υπάλληλος, εκτός από την δήμευση των αδικαιολογήτως αποκτηθέντων περιουσιακών στοιχείων του, πρέπει να παραμένει για πάνω από δέκα χρόνια στη φυλακή.

Σημαντικές διοικητικές τομές όπως ο Καλλικράτης, η κατάργηση ή συγχώνευση άχρηστων δημόσιων οργανισμών, η βελτίωση της μηχανοργάνωσης, είναι αναπτυξιακά μέτρα που μπορούν να περιορίσουν το επαχθέστατο (άνω των 16 δις ετησίως) κόστος της γραφειοκρατίας.

Η πληγή όμως που μοιάζει να είναι αγιάτρευτη είναι το πλήθος και η ποιότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Και το μεν πλήθος, εάν ο εργατολόγος καθηγητής κ.Α.Μητρόπουλος έχει δίκιο, μπορεί να μην είναι μεγάλο, σίγουρα όμως είναι άνισα κατανεμημένο. Αυτό, με τον κατάλληλο οργανωτικό σχεδιασμό, θεραπεύεται.

Εκείνο που θέλει μακροπρόθεσμη, εντατική προσπάθεια για να βελτιωθεί είναι η ποιότητα των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι είναι δύο ταχυτήτων: Αυτοί που μπήκαν στο Δημόσιο με τον ΑΣΕΠ και οι άλλοι που χρησιμοποίησαν κάποιο