ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ - ΜΕΡΟΣ 1ο: ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Ζούμε σε μία εποχή όπου η Ιστορία αποφάσισε να τρέξει με μεγάλες ταχύτητες. Σταθερές καταρρέουν, αυτονόητες ερμηνείες κρίνονται πλέον ανεπαρκείς και το συνηθισμένο βόλεμα, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο, φαίνεται να χάνεται οριστικά. Η Ιστορία φρόντισε να μας προσφέρει σ’ αυτές τις στιγμές μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της. Ωστόσο αυτό που για τον....
ερευνητή (τον ιστορικό, τον κοινωνικό επιστήμονα, τον οικονομολόγο) ακούγεται συναρπαστικό το ίδιο γεγονός θα προκαλέσει όχι ένα απλό ξεβόλεμα άλλα αντίθετα ψυχικό πόνο, αδυναμία κοινωνικής προσαρμογής, πείνα και εξαθλίωση σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα του δυτικού κόσμου. Η Ιστορία επανεκινείται εις πείσμα αυτών που τόσο επιπόλαια προέβλεψαν το τέλος της. Μέσα σε ένα τέτοιο ιστορικό περιβάλλον ξεπρόβαλλε και η «ελληνική κρίση». Αν είμαστε αποφασισμένοι να την ξεπεράσουμε τότε πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο που διαμορφώνεται. Οφείλουμε να επαναθεμελιώσουμε μία συνολική αφήγηση για τα πράγματα προς το συμφέρον των λαών και των εργαζομένων.

Το έργο φαντάζει αρχικά δύσκολο καθώς ως καταναλωτές «πληροφοριών», ως εκτελεστές κοινωνικών σχεδίων και τρομολαγνικών αφηγήσεων έχουμε καταρρεύσει ως άτομα. Ωστόσο το πρόβλημα είναι πολύ πιο απλό αν αρχίζουμε να σχηματοποιούμε αντικειμενικά τα δεδομένα, αν δώσουμε όνομα στις, υποτιθέμενα, ασαφείς ιστορικές και κοινωνικές διαδικασίες.

Πίστεψε με τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά στην κατανόησή τους. Εκείνο που τρομάζει είναι η ίδια η δράση. Συνηθισμένοι σε μία κομφορμιστική αποχαύνωση αρνούμαστε να κατανοήσουμε, για τον απλό λόγο ότι τότε θα πρέπει να πάρουμε τη μοίρα στα χέρια μας πιεζόμενοι σε δράση. Ένα είναι σίγουρο. Αυτή η κρίση έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και θα οδηγήσει σε νέους ορίζοντες. Το ποιοι θα είναι αυτοί οι ορίζοντες θα καθοριστεί από την κοινωνική κινητοποίηση. Τα ζάρια είναι στον αέρα. Αν θα οδηγηθούμε σε μία νέα φεουδαρχία ή σε μία ολοκληρωμένη και βαθειά δημοκρατία αυτό θα εξαρτηθεί από τη δράση των κοινωνικών υποκειμένων, την αποφασιστικότητά τους να θέσουν τέρμα στην ανελευθερία, στην κοινωνική ανισότητα, στην ταξική εξαθλίωση, στον κοινωνικό δαρβινισμό, στην οικονομική εξαθλίωση και την ανακοπή της πορείας προς έναν οικολογικό Αρμαγεδδών.

Ποιο είναι λοιπόν το διεθνές κοινωνικό σχήμα που προσδιορίζει τις ορίζουσες της κοινωνικής κρίσης;

1. Η άνοδος των traders.

Ο Galbraith προέβλεψε την άνοδο των executives, των γενικών διευθυντών και διευθυντών, ως απάντηση στην αποσταθεροποίηση του κοινωνικού συστήματος που προκλήθηκε από την καταστροφική δράση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Είναι η εποχή που η έννοια του δημοσίου αγαθού δεν έχει χάσει την αξία της. Δημόσιο αγαθό σημαίνει κυρίως ότι όλοι, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα φυλετικά, κοινωνικά ή οικονομικά χαρακτηριστικά δικαιούμαστε ένα minimum παροχών και φυσικά δικαιωμάτων. Ο καπιταλισμός έπρεπε να δρα ορθολογιστικά και περισσότερο κοινωνικά σε μία εποχή που υπήρχε ένας υποτιθέμενο