Από το "λεφτά υπάρχουν", στο "λεφτά υπάρχουν"

“Να βγούμε από το ευρώ, να ανοίξει ο δρόμος για μια σοσιαλιστική Ελλάδα”, είπε χτες ο κύριος Λαφαζάνης. “Δεν μας ενδιαφέρει αν θα είμαστε ή όχι στο ευρώ” είπε ο κύριος Γλέζος.

Σημειώστε παρακαλώ ότι και οι δυο καλοί κύριοι είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιας συνιστώσας από τις 17, θα σας γελάσω.

Η αλήθεια είναι ότι η ευχή των προαναφερθέντων ίσως είναι πιο κοντά από ό,τι μπορούν να φανταστούν.

Η Ελλάδα είναι πιο κοντά παρά ποτέ στο να βγει από το...
ευρώ. Ο μόνος λόγος που ακόμα δεν έχουμε γίνει Λαϊκό Σοσιαλιστικό Προλεταριάτο (όπως ορισμένοι θα ήθελαν), είναι διότι κάποιοι στην Ευρώπη ακόμα μας λυπούνται.

Χτες λοιπόν μάθαμε ότι η ΕΚΤ δίνει ρευστότητα μόνο σε τράπεζες που θεωρεί ότι είναι βιώσιμες (solvent). Και επειδή ακόμα δεν έχει γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών (ποιος φταίει για αυτό άραγε;), η ΕΚΤ δεν τις θεωρεί βιώσιμες. Μάλιστα, σύμφωνα με μια πηγή του Reuters, ορισμένες ελληνικές τράπεζες έχουν αρνητικά ίδια κεφάλαια!!

Βέβαια όλα αυτά τα γνωρίζουμε ήδη, δεν είναι νέα. Αν μη τι άλλο τα έχουμε πει σε αυτό το βήμα πολλές φορές. Αλλά άλλο είναι να το λες και άλλο είναι να σε αποκόψει η ΕΚΤ και να μην βγάζουν λεφτά τα τραπεζικά ATMs.

Έχω νέα για όλους αυτούς που ονειρεύονται να καταρρεύσει αυτή η χώρα για να τους γίνει η ιδεολογική χάρη και να γίνουμε προλεταριάτο.

Αν ποτέ γίνει αυτό, οι πρώτοι που θα πληρώσουν το μάρμαρο θα είναι οι ίδιοι. Διότι το βιοτικό τους επίπεδα θα πέσει τόσο χαμηλά, που θα παρακαλάνε να γυρίσουμε στην Ευρώπη γονατιστοί. Επίσης, όλους αυτούς που κατεβάζουν στους δρόμους, στο όνομα της δήθεν της ορθής ιδεολογίας, θα συνεχίσουν να κατεβαίνουν στους δρόμους, αλλά αυτή τη φορά, ο στόχος του όχλου δεν θα είναι το “κεφάλαιο” αλλά οι ίδιοι.

Διότι το “κεφάλαιο” σε περίπτωση που γίνει αυτή η χώρα προλεταριάτο θα την έχει κάνει (αν δεν την έχει ήδη κάνει) με ελαφρά πηδηματάκια από την Ελλάδα. Αυτοί δεν έχουν πρόβλημα. Πρόβλημα θα έχουμε εμείς και εσείς κύριοι, που οραματίζεστε αυτή η χώρα να γίνει Βόρεια Κορέα.

Αντιλαμβάνομαι την οργή του κόσμου. Δεν κατανοώ όμως την αντίδραση. Διότι η αντίδραση αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κραυγή υπέρ της στασιμότητας. Κανένας δεν θέλει αλλαγές και άπαντες θέλουν να διατηρηθεί το status quo. Το status quo όμως δεν μπορεί να διατηρηθεί, διότι ακριβώς δεν υπάρχουν λεφτά. Διότι το όποιο status quo υπήρχε, ήταν αποτέλεσμα δανεισμού και όχι παραγωγικής δυνατότητας.

Μακάρι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά και να μπορούσε το κράτος να προσλάβει όχι 100.000, αλλά 500.000 εργαζόμενους, να κρατικοποιήσει τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή και το περίπτερο της γειτονιάς, στο όνομα του να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Αλλά λεφτά δεν υπάρχουν και κρατικοποιώντας τα πάντα δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Αν μη τι άλλο, είναι ένα αποτυχημένο μοντέλο ανά τον κόσμο όλο. Αλλά ακόμα και αν δεν ήταν ένα αποτυχημένο μοντέλο, δεν υπάρχουν λεφτά!

Και όσοι νομίζουν ότι λεφτά υπάρχουν πλανώνται, όπως