Απο τον Νόμο 509 στον Νόμο Καστανίδη

Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου οι νικητές, η άρχουσα τάξη που ξεπήδησε από τα ερείπια ενός άγριου πολέμου που έφαγε τις σάρκες των ελληνικών νιάτων, είτε πολεμούσαν από την μία ή την άλλη μεριά, έστισε ένα βάρβαρο νομικό πλαίσιο που ποινικοποιούσε το φρόνημα και τις ιδέες με κορύφωση την.....
“αναμόρφωση” στην Μακρόνησο.
Ακρογωνιαίος λίθος του νομικού συστήματος ήταν ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 που μεταξύ άλλων τιμωρούσε όσους επεδίωκαν:


«αμέσως ή εμμέσως την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την διά βιαίων μέσων ανατροπήν του πολιτεύματος, του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικρατείας»


Ο νόμος Καστανίδη: “για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου” δεν διαφέρει σε τίποτα, όσον αφορά το πνεύμα, από τον 509. Εκσυγχρονίστηκε ως προ την ορολογία εισάγοντας τον νεολογισμό εχθροπάθεια “εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου” σε α