Χριστόφορο​ς Βερναρδάκη​ς(VPRC): Περί Χρυσής Αυγής και Λά.Ο.Σ.

Χρ. Βερναρδάκης: Η πολυσυλλεκτικότητα και οι αντιφάσεις της ακροδεξιάς σε συνθήκες κρίσης – Αποσπάσματα:

”…υπάρχει η πιθανότητα ο ΛΑ.Ο.Σ να κινδυνεύσει μελλοντικά σαν μόρφωμα από την Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να οικοδομήσει ένα πολύ πιο σταθερό και σαφή ακροδεξιό χώρο… η οργάνωση του ΛΑ.Ο.Σ. Ο οργανωτικός μηχανισμός του είναι χαλαρός και ασαφής: δεν πρόκειται για ένα στρατευμένο μαζικό κόμμα όπως πολλά ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα που είναι.........
πειθαρχημένα και συγκεντρωτικά ή δεν έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τη συγκρότηση της Χρυσής Αυγής.Είναι δύσκολο να αναλύσουμε, αντίστοιχα, την εκλογική σύνθεση της Χρυσής Αυγής, καθώς δεν έχουμε επαρκές δείγμα της πραγματικής εκλογικής της επιρροής. Στην περίπτωση που στις επόμενες εκλογές η Χρυσή Αυγή κερδίσει κάποιο σημαντικό εκλογικό ποσοστό, τότε νομίζω ότι θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε στην τυπική «οικογένεια» της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, περισσότερο απ’ ότι τον ΛΑ.Ο.Σ., που συγκεντρώνει ένα αμάλγαμα πολιτικών στοιχείων: και λίγο συστημικά, και φιλελεύθερα, και λαϊκά, και αστικά, και αντιδραστικά. “

“…Ο ΛΑ.Ο.Σ., κατά τη γνώμη μου, είναι περισσότερο ένα κόμμα του «μεσαίου χώρου» παρά της ακροδεξιάς:ο ΛΑ.Ο.Σ αποφεύγει να προσδιορίζεται ως κόμμα της ακροδεξιάς και μεταμφιέζει τις αναφορές του, ενώ σε άλλες χώρες η ατζέντα και η πολιτική τοποθέτηση των ακροδεξιών κομμάτων είναι σαφής, ακολουθώντας μια συνειδητή ακροδεξιά στρατηγική. Αν γυρίσουμε στη δεκαετία του ‘80 στην Γαλλία και στην εμφάνιση του Εθνικού Μετώπου του Λεπέν, θυμάμαι πως η «λεπενική» παράταξη αυτοπροσδιοριζόταν ως αντισυστημική ακροδεξιά, κρατώντας μια απόλυτα κριτική στάση απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Αυτή η σαφής αντι-συστημική ταυτότητα της έδινε και την πολιτική, εκλογική και οργανωτική της δύναμη. Στην ελληνική περίπτωση δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Αντιθέτως, ο ΛΑ.Ο.Σ πολιτεύεται μέσω συνεχών μεταλλάξεων στην πολιτική του στρατηγική (την τελευταία περίοδο, π.χ., αρχικά στηρίζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ και το Μνημόνιο / μετά δηλώνει αντίθετο με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ταυτίζεται σε ορισμένα ζητήματα και με τα κόμματα της Αριτεράς, επιζητά την ένωση των δυνάμεων της δεξιάς μέσω της θεωρίας της «πολυκατοικίας» / μετά συμμετέχει στην «κυβέρνηση σωτηρίας», κ.ο.κ.). …”

“…Οι μελέτες που έχουν γίνει για την εκλογική βάση του ΛΑ.Ο.Σ. δείχνουν πως είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Ο ΛΑ.Ο.Σ δεν είναι ένα κόμμα που προσομοιάζει στην εκλογική γεωγραφία της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Όπως έχει δείξει και η Βασιλική Γεωργιάδου, στην Ευρώπη η παραδοσιακή εκλογική βάση των ακροδεξιών κομμάτων ήταν άνεργοι και, γενικότερα, χαμηλά οικονομικο-κοινωνικά στρώματα. Στην Ελλάδα δεν παρατηρούμε μία αντίστοιχη τάση. Αντιθέτως, βλέπουμε ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. έχει μια οριζόντια και ισορροπημένη εκλογική βάση (που περιλαμβάνει εύπορους, τμήματα της αστικής τάξης που είναι υπέρ της απελευθέρωσης της αγοράς, οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού, κοκ)…”

“…Ένα βασικό επίσης χαρακτηριστικό της ακροδεξιάς, για παράδειγμα, είναι ότι επιθυμεί ισχυρό κράτ