Δάνεια και εκποίηση: οι δύο όψεις της μη-λύσης

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Ένα πράγμα με εκπλήσσει, εδώ στους αντίποδες απ´ όπου παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στα πάτρια: Η έκπληξη που ένιωσαν πολλοί για τις προτροπές της τρόικα. Καλά, τι περίμεναν δηλαδή; Η τρόικα κάνει την δουλειά της. Ποια δουλειά; Του συλλέκτη των χρωστικών εκ μέρους των δανειστών μας. Με δεδομένη αυτή την μία και μοναδική τους προτεραιότητα, η πρόταση τους να πουλήσουμε και καμία παραλία για να επιστρέψουμε στα αφεντικά τους κάτι τις...
 αποτελεί, για αυτούς, δεύτερη φύση. Όπως λοιπόν αθωώνω ένα κουνούπι που με τσιμπάει στα άγρια μεσάνυκτα, έτσι αθωώνω και τους κυρίους της τρόικας.
Αυτούς που δεν αθωώνω είναι τους δικούς μας, τους σχεδιαστές της δικής μας στρατηγικής στην Πλατεία Συντάγματος, που με τέτοια θλιβερή ελαφρότητα αγκάλιασαν τις προηγούμενες εβδομάδες την "λύση" της επαναφοράς του χρέους μέσα από νέο δανεισμό από το EFSF (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ή, σωστότερα,... Αστάθειας). Σκεφτείτε το: αν το να δανειστούμε κι άλλα δι