Δεκαοκτώ χρόνια μετά

Του Θοδωρή Καραουλάνη

Στις 30 Ιουνίου συμπληρώθηκαν δεκαοκτώ χρόνια από την ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης. Για τους περισσότερους σήμερα αυτή η ημερομηνία δεν σημαίνει πολλά, καθώς πολύ νερό κίνησε στο αυλάκι. Ιδίως τώρα που η.....
χώρα βρίσκεται σε πολυεπίπεδη κρίση. Άλλωστε η Άνοιξη δεν μακροημέρευσε, δεν πέτυχε τους μακροπρόθεσμους στόχους της. Είναι ίσως «ιστορικό παιχνίδι» η σύμπτωση της επετείου της ίδρυσης της Άνοιξης με την ψήφιση του λεγόμενου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Και αυτό γιατί πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι αν είχαν εγκαίρως γίνει αλλαγές στους θεσμούς, δεν θα είχαμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση. Κάποιες από τις αναγκαίες αλλαγές τις είχε προτείνει, πρώτη ή μόνη, η Πολιτική Άνοιξη.


Κάποιοι (δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί), δεκαοκτώ χρόνια πριν, ήμασταν πολύ ρομαντικοί και πιστεύαμε ότι θα πείθαμε τους Έλληνες να αλλάξουμε όλοι μαζί, να δημιουργήσουμε την άλλη Ελλάδα και να κάνουμε την υπέρβαση. Δεκαοκτώ χρόνια μετά (πολύ περισσότερα από τα 10 χρόνια, που ο Κώστας Μητσοτάκης έλεγε ότι θα ξεχνάγαμε…), θυμόμαστε ακόμη ορισμένες προτάσεις που αν είχαν έγκαιρα υλοποιηθεί ή εισακουστεί από τα τότε κόμματα εξουσίας η κατάσταση στη χώρα θα ήταν σήμερα πολύ – πολύ διαφορετική, πολύ καλύτερη. Προτάσεις αξιόλογες που έγιναν από την Άνοιξη, τότε, και νομίζω ότι μπόλιασαν το πολιτικό σκηνικό αργότερα. Και σήμερα, ενόψει των πολλών αλλαγών που άμεσα χρειάζεται η χώρα, έχουν ωριμάσει. Ενδεικτικά αναφέρω, μεταξύ πολλών άλλων, ότι η Άνοιξη:

Στην οικονομία
:•Τόνισε συνεχώς και με κάθε τρόπο ότι η Οικονομική και Νομισματική Ένωση δεν μπορεί να είναι ο στόχος για τη χώρα αλλά ότι ήταν απλά ένα απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο ανταγωνιστικότητας. Η ανάπτυξη και η βελτίωση των δημοσιονομικών έπρεπε να είναι ο στόχος. Στην ΟΝΕ μπήκαμε, αλλά ο τρόπος αναγνωρίζεται από όλους, πλέον, ότι δεν ήταν ο ορθός.

•Ζήτησε, μόνη, συνταγματική υποχρέωση υπερψήφισης από τη Βουλή (στο πλαίσιο του Προϋπολογισμού - μόνο τότε) της δυνατότητας της Κυβέρνησης να αυξήσει το Δημόσιο Χρέος.

•Πολέμησε (και το κόμμα και ο Σαμαράς) το μέτρο της προσωποκράτησης για τα χρέη προς το Δημόσιο.

•Ζήτησε κατάργηση των αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης των επαγγελματιών και του υψηλού φορολογικού συντελεστή για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ζήτησε αναθεώρηση του ελληνικού ορισμού για τις ΜμΕ σε όσες απασχολούν μέχρι 10 άτομα.

Στους θεσμούς
:•Έθεσε πρώτη επίσημα το ζήτημα ασυμβίβαστου της ιδιότητας Υπουργού και Βουλευτή. Τα κόμματα έκτοτε το συζητούν αλλά δεν έχουν τολμήσει να το εφαρμόσουν.

•Ζήτησε πρώτη τη μείωση του αριθμού του βουλευτών από τριακοσίους σε διακοσίους, όπως πρόσφατα ζήτησε ο Αντώνης Σαμαράς, και πάλι, στο ανώτερο δυνατό επίπεδο.

•Έθεσε ευθέως το θέμα της κατάργησης των προνομίων των βουλευτών, της πλήρους αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών και της κατάργησης της βουλευτικής ασυλίας για όλα τα θέματα που δεν σχετίζονται μ